Payitaht'tan rahmet elini çekti mi ?
Gökyüzünde yanan o altın kandil sönüyor mu ?
Övünmek için değil ama söyleyeyim satmadım ruhumu asla
Kara kış daha da güçlendirdi görev aşkımı ve sadakatimi...
Sevgisi tükenmiş bir kadın krala soytarılık yapan bir hokkabaza dönüşmez mi?
Karşımdaki bu ruhunu kaybetmiş bedene ilk zamanlarda sevdiğim erkeğin ruhunu koyup devam mı etmeliyim aşka?
Aşk her şeye rağmen sevmek, ne olursa olsun kabullenmek mi?
İnsan ruhunu kaybetmiş birini sevebilir mi?
Ne bekliyordu ki hayattan bu adam? İnsan nasıl bu kadar bencil, sevgisiz yaşayabilirdi? Hiç değer görmediği, hiç sevilmediği için mi?
Ne bekliyordu ki hayattan bu adam? İnsan nasıl bu kadar bencil, sevgisiz yaşayabilirdi? Hiç değer görmediği, hiç sevilmediği için mi?
Bir mazlum ağlarsa gök ağlarmış. İki mazlum bir araya gelip ağlarsa bütün kâinat ağlarmış.
Hayat, merhamete kocaman sarıldığında gerçek lezzetini verir…
Allah dilerse zalimin elinden alır kurbanı. Zalim, zalimlik yaptığını düşünürken sarayında büyütür kurbanı.
Ruhun kanatları var mıdır acaba? Varsa, yeryüzüne indiginde nerede kaybetti onları?
Hayat yaraladı, kanadım. Ne çok yanlışa uğradım, yıkılmadım. Şimdi başararak hayattan intikamımı alacağım.
Aşk, ne derin bırakır insanda, ne de en yüksek. Aşk ne yer tanır ne gök. Ne yerde, ne gökte; anda gizlidir çünkü aşk.
Aşkın geldiği yerde değişir, gelişir, güzelleşir insanoğlu.
Ol dendiğinde olmuş, olduğu gibi de bitivermiştir aslında. Bu hayal âleminde bir ödül, bir ışık, bir bilinç olarak âşık kullar faydalansınlar da insan olduklarını anlasınlar, öteleri görsünler diye bir armağandır kullara aşk?