Bahadır
Bahadır
@bahadirgurdal
Siyaset Bilimi (PhD)
İstanbul
158 reader point
Joined on August 2017
1100 yıllık kitabın çevirmenliğini yapan ahmet arslan hocanın önsözünden bir vurguyla başlayayım:
bugünkü anlayışımıza aykırı bir şey ortaya çıkıyor bu anlatımda. yönetici, yasaya uymaz. yasayı yapar. filozof kralın karşılığı da budur. hele ki mevzubahis kanun koyucu yönetici, yani bir anlamda filozof peygamberse. yasalara uyan değil, yasaları
tam adı "keşf-i kadim: imam gazali'ye dair" olan ve 2004'te yayımlanan dücane cündioğlu denemesi. bugünlerde 8. baskısı mevcut.
gazali okumaları yapmadan okudum maalesef, bir yerinden girmek istedim yine de. dücane hocayla girmek iyi oldu, iştahımı açtı.
hilmi yavuz'a resmen özel bir bölüm ayırmış. diline düşmemek
varsıllık yoksulluk hallerini güzel yakalayan ama genel olarak sıkıcı geçen dostoyevski eseri. zaten bu mektuplu şeyleri sevmem ama burada esas karakterlerin anlam veremediğim bir ilişki içinde olması metni daha da zor kıldı benim için. bu ikisi sevgili mi akraba mı neden birbirlerini bu kadar seviyorlar çözemedim. alt metinlerde yatan birçok çözümleme okuyucunun "ya herhalde bu böyledir be o yüzden birbirilerine bu denli kıymet veriyorlar" deyu tahminlerinden, zahiri okuma çabalarından ibaret.
yazdığı ilk eser ve henüz 25 yaşında olduğunu düşününce yeterince ustaca. fakat dostoyevski'ye başlamak için asla doğru kitap değil. ilk bunu okusaydım, diğer kitapları hele okurum bir ara diye yıllarca ertelerdim ki aynısını tolstoy'da yaşıyorum. insan ne ile yaşar ve din nedir gibi kitaplardan sonra tolstoy okumak risk gibi geliyor.
kitabın benim için en iyi ve en akıcı kısmı hanımefendinin hayat hikayesini uzun uzun anlattığı sayfalardı.
Reader Follow Recommendations
neredeyse tamamı ilk kitaptan altını çizdiklerimi word'e geçirmiştim. dağınık düzensiz karman çorman bir şekilde atıyorum buraya da.
mezopotamyalılar kanallar inşa ederek tarımı ve düzenli çalışmayı hayatlarına yerleştirmiş, bu da tarihin ilk otoriter monarşilerinin kurulmasını sağlamıştır. kanallar kurulduğu için tarım, mevsimlik
beynim karaciğerime küstü, buna devam etmek için biraz daha iç ayık kafayla çekilmez dedi.
pis bir huyum var, sevmesem de bitiririm başladığım kitabı ya da filmi. bu da zaten ince bir kitap, yoksa ilyada gibi acı bir tecrübem var yarım bırakmak durumunda kaldığım.
ne konuyu sevebildim ne de yazım dilini. bu yaklaşımı topa tutar tabii derin edebiyatçılar. ama haz meselesi. bu tarz benim değil.
tutunamayanlar'da da çok zorlanmıştım. ikinci başlayışımda etimden et kopararak bitirebilmiştim. hala da anlamam böyle zor ve yeterince kalın bir kitap nasıl olur da okuma oranı bu kadar düşük olan bir ortamda kendisine alıcı bulabilir diye. demek ki derin edebiyatçılar belirliyor bazı kitapların popülaritesini. derin edebiyatıçı deyip duruyorum da bunların ortak bir adı var mı, neist oluyorlar bilmiyorum. güney amerika edebiyatı da sevmem mesela. tarzları farklı da olsa benzer görüyorum bunları. realist değil desem, zebercet'i çözemedim bile; diyemiyorum. kendimi sınıflandırmak durumunda kalıyorum, hangi türleri sevip sevmediğimi daha iyi anlıyorum bu kitaplarla. kitap başlığına kendini tanı gibi ekşi itiraf niteliğinde bir görüş paylaşmış oldum. öyle bir eser. benim gibi düz insanız okumayın boşverin. yok ben düz insan değilim diyorsanız okuyun, seversiniz muhtemelen. bu kadar insan boşa sevmedi ya.
yine de görsel yorumunu merak ettiğim için filmini de izleyeceğim.
son olarak adetimi es geçmeyeyim. yusuf atılgan'ın ilk baskısı 1973'te bilgi yayınevi tarafından yapılan ve şu an da can yayınları'ndan çıkan kitabı. can'dan önce de yky'deydi.
