Hangi ses yürekten çağırırsa beni sana
Geleceğim diyorum, takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman...
Bu şiir böyle doğarken dost elin elimdeydi
Sen bir zümrüd-ü ankaydın, elim tüylerine deydi
Sevda duvarını aştım, sendeki bu tılsım neydi?
Başka bir gezegende de olsan dönüşüm hep sana
Kesin bir gün belirtemem, n’olur takvim sorma bana
Ihlamurlar çiçek açtığı zaman...
Babasız bir çocuk ağlar
Acıyla sallanır dağlar
Uzaklarda...
Ne diken incitir beni, ne gül şımartır
Vuslat bir tadımlık, hasret bitimsiz
Ey benim önümde soyunan beyaz sır
Ben bir çiçek adasıyım, sevgim bir deniz...
Severken yeniyim, beklerken dipdiri...
Her umut içimde bir selvâ kuşudur...
Sensiz her mekân gurbettir...
İçime ağlasam da dışıma gülümserim
Sevenlerle yürürüm, sevenlerle bakarım
Bırakmam peşini yakaladığım sesin
Yıldızlara yüreğimle çıkarım...
Ben, yazgısında yalnızlığa mühürlenmiş bir dağım
Sense etrafımda dönüp dolaşan bir kuşsun sevgi odağım
Vuslat o kadar yakın o kadar uzak ki
Bir bulur bir yitiririm sesini...
Ey âşıklar medînesi, ey her mermisi bir gül olan kalbim
Aşır dağlar ötesine gözlerimin ak sesini...