Nasıl da güzel bir anlatış...
Bak ne diyor Stefan Zweig:
" Hayır; sağlamları, kendine güvenenleri, gururluları, neşelileri,sevinçli olanları sevmenin anlamı yoktu; onların ihtiyacı yoktu buna.Bu gibiler sevgiyi, sanki kendilerine ödenmesi gereken bir borçmuş gibi, yukarıdan bakarak, umursamaz bir halle kabul ederler. Bir insanın kendisini vermesi, onlar için gelişigüzel bir olay, saçlarına taktıkları bir süs, kollarına geçirdikleri bir bileziktir sanki.
Ancak kaderin tokadını yemiş, kendine güvenini yitirmiş, hor görülmüş çirkin yaratılmış olanlara sevgi gerçek bir destek olur. Yalnız böyleleri bilir sevmeyi, sevilmeyi; şükran duygularıyla, alçak gönüllülükle sevmek gerektiğini ancak onlar bilir."
Sayfa 33Kitabı okudu
Bak ne diyor Stefan Zweig:
"Hayır, sağlamları, kendine güvenenleri, gururluları, neşelileri, sevinçli olanları sevmenin anlamı yoktu; onların ihtiyacı yoktu buna. Bu gibiler sevgiyi sanki kendilerine ödenmesi gereken bir borçmuş gibi, yukarıdan bakarak, umursamaz bir halle kabul ederler. Bir insanın kendisini vermesi, onlar için gelişigüzel bir olay, saçlarına taktıkları bir süs, kollarına geçirdikleri bir bileziktir sanki.
Ancak kaderin tokadını yemiş, kendine güvenlerini yitirmiş, hor görülmüş, çirkin yaradılmış olanlara sevgi gerçek bir destek olur. Yalnız böyleleri bilir sevmeyi, sevilmeyi; şükran duygularıyla, alçak gönüllülükle sevmek gerektiğini ancak onlar bilir.
Sayfa 34 - Şule Yayınları Ağustos 2019Kitabı okudu
Bak ne diyor Stefan Zweig:
"Hayır, sağlamları, kendine güvenenleri, gururluları, neşelileri, sevinçli olanları sevmenin anlamı yoktu; onların ihtiyacı yoktu buna. Bu gibiler sevgiyi sanki kendilerine ödenmesi gereken bir borçmuş gibi, yukarıdan bakarak; umursamaz bir halle kabul ederler. Bir insanın kendisini vermesi, onlar için gelişigüzel bir olay, saçlarına taktıkları bir süs, kollarına geçirdikleri bir bileziktir sanki,
Ancak kaderin tokadını yemiş, kendine güvenlerini yitirmiş, hor görülmüş, çirkin yaradılmış olanlara sevgi gerçek bir destek olur. Yalnız böyleleri bilir sevmeyi, sevilmeyi şükran duygularıyla, alçak gönüllülükle sevmek gerektiğini ancak onlar bilir.”
Stefan Zweig okuyacak yerim kalmadı.
Bugün okulda hoca Stefan Zweig kitabı ile gelmiş. Neden okuyorsun, dedim. İlaç gibi incecik kitaplar diyor. Günlük bir kitabı bitiyor, diyor. Bak sen o kütük gibi kitabı (Kitle ve İktidar) okuyorsun, iki aydır bitmedi, diyor. Ne gerek var kitap taşımaya diyor, bak ben günlük götürüyorum, diyor.
Olmuyor, rahat bırakın Zweig'ı. O da mutlu olmazdı böyle olmaktan.
Yakasını bırakın adamın.