gökte değil tavanarasında kayboldu
son uçurtması yurtsuz çocukluğun
herkes başka yol aradı zamanda kendine
anlaşılmadı fırtınaların birbirini tükettiği
yokluk güldürüsüdür şimdilerde hayat
herkesin birbirine utanarak değdiği
dünya güzel belki, düş bitimsiz
titriyor durmadan zamanın ayak sesi:
eski lambanın geceyarısına gizlendiği
bir gölge düşüyor ansızın camlara
yaslanıyor birbirine korkulu düşler
hiçliktir geniş zamanlarda unuttuğun
sakıncalı susuş bu, sakıncalı kahkaha
aşkın nerden döneceği belli olmuyor