belki de, yalnızca ölümlü olmanın bilgisidir manzara
şiirle felsefe arasında
karşılıksız bir aşk gibi durur
kimse bakmazken
ya da bakıştıkça...
Sanki dünyaya gelmeden çok önce, hiç hatırlamadığım bir yerde, hafızamın kuytuluğuna atılmış bir düğüm çözülüyor bakıştıkça...
Ben
Yaşamın güzelliği bu : aynaya baktığımda ki “ben” ile konuşmak. Tıkanmış gözenekler, uzamış ve çukurlaşmış çizgiler. Gerginliğini yavaşça kaybetmeye başlamış göz kapakları… Gördüğü her an da biraz daha gerilmiş ve salmış kendini. Tıpkı sara nöbeti geçiren taş gibi bir bedenin sonrasında kendini salması gibi. Acının, kaygının, sinirin ,dramın,
Aşk uzun uzadıya anlatılacak bir şey değildir. Aşk adı gibi kısacıktır. Görür görmez olur aşk. Konuştukça, bakıştıkça harlanır, alevlenir. İnsan aşığına dokununca kimbilir neler olur?
belki de, yalnızca ölümlü olmanın bilgisidir manzara
şiirle felsefe arasında
karşılıksız bir aşk gibi durur
kimse bakmazken
ya da bakıştıkça..
...belki de, yalnızca ölümlü doğmanın bilgisidir manzara
şiirle felsefe arasında
karşılıksız bir aşk gibi durur
kimse bakmazken
ya da bakıştıkça...
Sayfa 108 - Metis YayınlarıKitabı okudu
belki de, yalnızca ölümlü olmanın bilgisidir manzara
şiirle felsefe arasında
karşılıksız bir aşk gibi durur
kimse bakmazken
ya da bakıştıkça...
Burası dünyadır. Burası tiyatro. Dünyadaki tiyatro ile tiyatrodaki dünya, âlemlerin bilgisiyle bakışır.
Bakıştıkça eskir dünya. Bakıştıkça eskir tiyatro.
Hayat eskir. Hayat her şeyi eskitir.
Sayfa 67Kitabı okudu
bütün manzaralar kederden yapılmıştır, diyor
herkesin içinde ikinci bir ses olan sakin yara
çünkü güzelliğin ön şartı kayıtsızlıktır
kendini seyreden bir ayna gibi
manzara görür mü kendini,
yoksa bizlerin gözünde mi seyreder?
görüldüğünü bilmeyen bir rüya gibi
kendinden ve söylediklerinden habersiz
zamanla gözlerimizden geçip gider
belki de, yalnızca ölümlü olmanın bilgisidir manzara
şiirle felsefe arasında
karşılıksız bir aşk gibi durur
kimse bakmazken
ya da bakıştıkça...
Sayfa 108Kitabı okudu