Aslında hiçbir şey değişmemişti ama köye gerçekten bakmadığımı, sanki onu okuyormuşum gibi deneyimlediğimi hissettim. Sanki gördüğüm her şey zaten yazılmıştı ve tek yapmam gereken oturup zaten orada olanları ve sadece okuduklarımı kopyalamaktı. Tüm pratik amaçlar için her şey edebiyata dönüşmüştü: evler, insanlar ve anılar.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Yürüdük çelme taktınız
Oturduk tepeden baktınız
Uçacak kuş değiliz ya
Güldük yüzümüze bakmadınız
Ağladık kendi halimize bırakmadınız
Sussak olmuyor
Konuşsak kızıyorsunuz
Taş değiliz ya...
“Fakat ardınıza bakmadınız
Hiçbir zaman dönüp bakmam”
"Fakat arkanıza bakmadınız!"
"Hiçbir zaman dönüp bakmam.."
"Fakat arkanıza bakmadınız!"
"Hiçbir zaman dönüp bakmam..."
-Fakat arkanıza bakmadınız!
-Hiçbir zaman dönüp bakmam.
Hiç kadın sevmediniz mi? diye sorar. Hayır, hiç, dersiniz.
Hiçbir kadını arzulamadınız mı? diye sorar. Hayır, hiç, dersiniz.
Bir kere olsun, bir an için bile mi? diye sorar. Hayır, hiçbir zaman, dersiniz.
Hiçbir zaman mı? asla mı? der. Asla, diye tekrarlarsınız.
Gülümser, ölüler ne tuhaf oluyor, der.
Yeniden başlar: Peki bir kadına bakmadınız mı? Hayır, hiç, dersiniz.
Neye bakar sınız? diye sorar. Geriye kalan her şeye , dersiniz.
Sayfa 24 - Metis yayınları - Şubat - 2021Kitabı okudu
"Fakat arkanıza bakmadınız!"
"Hiçbir zaman dönüp bakmam.."
Tüm söylemek istediğim, bir gün, gerçekten âşık olduğunda, bugünü hatırla. Seni öpüşümü ve odadan çıkışımı hatırla. Onca yolu yürüyüp de arkama dönüp bir kez olsun bakmadığımı hatırla. Beni izlediğini biliyordum. Tüm bu yaptıklarımı ve seni sevdiğimi hatırla. Benle ilgili her şeyi unutsan dahi, lütfen bunu hatırla. Yoldan aşağı yürüdüm ve hiç dönüp bakmadım sana, oysa seni seviyorum. Seni seviyorum. Seni öyle çok seviyorum ki bugün yüzünden senden sonsuza dek nefret edeceğim.
Sayfa 49Kitabı okuyor
