İnsan bazen başka türlü yaşamak istiyordu, belki de bu, kendinden memnun
olmamanın taktığı en son – belki de bu yüzden – en sahici maskeydi.
Bir özenme değil, bir kendine inançtı. Yapabileceklerinin düşsel beklentilerinin yanında elde avuçta kalanın yitik yığıntısı… Bir iç çekişle bakmak iç dünyana ve görmek, basit eylemlerinin – ve belki de – olabildiğin kişinin sisli ufkundaki yapmak istediklerinin küllenen düşselliğini…