Ahh Raif Efendi....
Sana çok geç rastladım,
Seni tanımadan önce meğer bende öylesi bir hayat sürüyormuşum,anlamsız..
Bazı duyguları aşk sanıp ne çok anladanmışım meğer.
Meğer kaç fırsatı kaçırmış,
Kaç kişiyi sevgisizlikle suçlamışım..
Sen bana ;
“Dünyada başka bir türlü hayatında mevcut olduğunu,benimde bir ruhum olduğunu hatırlattın...”
Ağlamak,ağlamakk..
İçin için,derin derin,hıçkırıklarla ağlamak..
Keşke ah keşke uzanıp senin o mağrur kalbini öpebilseydim.
Hayatım bugün bu kitaptan önce ve sonra olarak iki kısma ayrıldı kuşkusuz..
Sabahattin Ali Rahmetle...minnetle...
