İbrahim: Efendi Tanrım (Rabbi)! Ölüleri nasıl diriltiyorsun, bana göster!
Tanrı: İnanmıyor musun?
İbrahim: Öyle değil de, kalbim yatışsın diye istiyorum.
Bakara Suresi'nin 260. ayetine göre Tanrı'yla İbrahim arasında böyle bir konuşma geçmiş. Tanrı da onun "kalbinin yatışması", yani tam olarak inanması için mucize göstermiş, kuşları parçalatmış, sonra diriltmiş.
Buna göre, herkese böyle bir hak doğmuştur. İnanmak için herkes böyle bir mucize isteyebilir. Böyle bir mucize gösterilmedikçe de kimse, tam inanmadığı için kınanamaz. İbrahim'in örnek alınması yolundaki öğüt de bunu gerektirmiyor mu?