“Bütün dünyayı onaramazsın ama onarmaya kolunun uzandığı yerden başlayabilirsin. Bir ruhun diğerine yardıma heveslendiği, bir ıstırabı dindirmeye talip olduğu her seferinde dünya güzelleşir ve buraya geldiğimizde, insan olduğumuza değer.”
“Zor değil, yeter ki inancınız sağlam olsun. Güç değil, yeter ki kalbinizdeki aşk gerçek olsun. İmkânsız değil, yeter ki Zümrüdüanka’yı kurtarma isteğiniz samimi olsun.”
Hevesleri,
Beklentileri,
Erteledikleri,
Kursağında kalmış kelimeleri,
Kaçırılmış bakışları,
Gizledikleri,
Susuşları,
Ve istemsiz veda edişleri ile,
Tamamlanmamış bir cümledir insan…
"Bir arkadaşlığın tam olarak hangi anda kurulduğunu bilemeyiz. Nasıl bir kap damla damla dolarken, son bir damla kabı taşırıyorsa; aynı şekilde, bir dizi iyilik arasından en az biri kalbi doldurup taşırır."