Kitabı yeni bitirdim. Sıcağı sıcağına birşeyler söylemek istiyorum ama kelimeler boğazımda düğümleniyor, öyle çok şey yazmak istiyorum ki ama bir taraftan da ne yazarsam yazayım yaşanan acıları asla kelimelere dökemeyeceğim.
Kitabı Barış isimli küçük bir çocuğun dilinden okuyoruz. Barış o karanlık 12 Eylül döneminde mahkum olan annesiyle birlikte dışarıda bakacak kimseleri olmadığı için cezaevinde büyüyen minicik bir çocuk. Gerçek bir yașam hikayesi. Tahliye olan ve Barış'ın çok sevdiği İnci'ye yazdığı mektupları okuyoruz. Çocukluğun o masum ve saf halini, çocukluk heveslerinden nasıl mahrum edilişini kalbim sızlayarak okudum.
Ah Barış...
Adının anlamı dünyayı kucaklasa, taşta büyümezdi Barış.
Kitabın sunu kısmında;
"Barış da onları sevdi, hem de nasıl! Her birini ayrı ayrı sevdi. Oradan çıkıp da artık başının üzerinde yıldız görebilenleri bile unutmadı. Mektuplar yolladı onlara. Hiçbir zaman yerine varmayan, bazen kâğıda dökülmeyen ve hep demir kapılara takılan mektuplar.
Barış'ın kimi düş, kimi gerçek mektupları, gerçek adresine ulaşsın diye yazıldı bu kitapçık.
Adını taşıyan yılda hâlâ taşta büyüyen Barıș'a bir armağan, hep yanıtsız kalan mektuplarına bir yanıt olsun diye.
Uçurtmayı vurmasınlar, çocuklar uçurtma da uçurabilsinler diye..."
Diyor yazar 
Feride Çiçekoğlu
Ayrıca kitabı sinemaya da uyarlamıșlar. Kısa zamanda izlemeyi de çok isterim.
