Dünya benim için artık o dünya değil. Kırk sene içinde yaşadığım âlem, o âlem değil. Kırk sene inandığım hakikatler, başımı bir yastık gibi dayadığım emniyetler, üstüne binalar kurduğum nisbetler, avucumdan kayıp gidiyor.
Hiç bir şey eskisini andırmıyor. Her şeyin
içinden bir başka yüz çıkıyor.
Nasil türbanlı bacım, gazze için bugünde duyar kastın mı?
Mesela derdim var demeye utanırım diyerek tweet atıp, yada gazze ile ilgili iletileri beğenip, sonra arkadaşlarinda full makyajlı resimler çekip, bol bol filtre ekleyip hikaye olarak attın mı?
Mesela geçen hafta siktiri boktan rapcilerin konserine gidip saatlerce eğlenip
Eve gelince gazzede katliam var gözüme uyku girmiyor diye burada paylaşım yapmadin mı)))
Ya ben sizin iki etkileşim için ölen çocukları malzeme yapan beyninize ......!
Gözüme uyku girmiyor. Ne zaman başımı yastığa koysam, düşünmeye başlıyorum.
Olena…
Ne kadar olmuyor desem de inanma bana
Başka biri oluyorum seni düşününce
İkimizden başka kimse kalmıyor sanki şu dünyada
İşte öyle muhtaç, öyle mecburum sana
Ama sen güzelsin Olena, fakat güzel nedir bilmezsin
Güzeli görenlerin kana bulanan ellerini anlatabilseydim keşke sana
Bir Sultan edasıyla kölem diye hapsederken zindanlara sevdasını
Nereden bilecekti saraylarda kölesinin esiri olacağını
Ah Olena! Ben az diyeyim ne olur sen çok anla
Ne ben Yusuf’um ne sen Züleyha
Hem sen karanlıklarda göremezsin
Sakın düşme Olena kuyular çok derin
Her gece kuyuların yalnızlığını taşıyorum içimde
Ne başımı kaldırıyorum ne uzanan bir el arıyorum ellerime
Ama biliyorum Olena bir anda açılmıyor artık Nusretin kapıları
Sakın unutma hatırla ama rahmetin bize yavaş yavaş yağacağını
Ve hissediyorum yağan rahmet bize bir ateş getirecek
Saracak her yanımızı öyle serin öyle ılık değecek ki tenlerimize
O zaman anlayacaksın ciğeri yanıkların yanmayacağını
Ah Olena görüyor musun nelere şahit oldun mısralarımda
Ha bu gün ha yarın alıp başımı gidersem buralardan
Beni böyle hatırla…
Fatih Buhara Benzek
Yorgunum düşünmekten mücadele etmekten tek başıma savaşmaktan bazen yüklerimin altında eziliyorum ağır geliyor yutkunamıyorum bana nefes aldırmıyor hayatıma söz de benim hayatıma sıkışıp kalmış gibiyim bir ferahlığa aydınlağa düşünmemeye ve uzun bir yolculuğa o kadar ihtiyacım var ki