Sabitlenmiş gönderi
Seninle ben "merhabayı kesmemeliyiz". Çünkü orada bir ihtimal var. Son ihtimal orada.
Ece Temelkuran / İyiye Meyil, Güzele Doğru
Nilya
, Added the 2024 reading target.2024 READING GOAL
1/30 books - %3 completed
1 books read
30 books
112 pages
0 reviews
0 quotes
Should read 1 book in 8 days.
Reader Follow Recommendations
Nilya
, Added the 2023 reading target.2023 READING GOAL
7/30 books - %23 completed
7 books read
30 books
1,221 pages
0 reviews
34 quotes
""Hayat, yaşadıklarımızdan çok, hayal ettiklerimiz değil mi zaten?""
(?)
""Kaybetmeye alıştıkça daha çok özgürleşiyor insan""
Sayfa 395Kitabı okudu
Sanki lanetlenmiş gibi canımın içi semt. Ama böyle olur işte; suçu günahı olmayan insanları yerinden yurdundan edersen varacağın yer budur... Başkalarının mutsuzluğu üzerine mutluluk kurulur mu?
Sayfa 393Kitabı okudu
""Yaşam bizim dışımızdadır, biz olmasak da akar kendi başına. Bazıları kader diyor bunun adına. Hakikat olup olmamasının bir anlamı yok, kader bizi rahatlatır, felaketlere göğüs germemizi sağlar, çıldırmaktan alıkoyar.""
Sayfa 355Kitabı okudu
Şiddeti kullanarak ideal bir toplum yaratamazsın. Çünkü kullandığın yöntem, kendine benzetir seni.
Sayfa 328Kitabı okudu
Azize'yi onursuzlukla yargılamak büyük zalimlik. Yanlışa düşmekten başka seçeneği olmayan birine, neden doğru yolu seçmedin demek kadar ahlaksızsa bir davranıştır bu.
Sayfa 283Kitabı okudu
""Korkuyordum. Seni evde bulamayacağımdan değil, beni nasıl karşılayacağından.""
Sayfa 257Kitabı okudu
""Sizi tanımamış olsaydım da aynısını yapardım""
(#)
"Onlar geri gelecek." Sanki karanlığın bir parçası gibi dimdik karşımda duruyordu ak saçlı adam. "Bu ölümler daha başlangıç... Büyük bir yangın çıkacak. Herkesi, her şeyi alevler saracak, işte ondan sonra gidenler geri gelecek. Başka türlü susmaz bu fısıltılar."
Sayfa 154Kitabı okudu
""Ama bunlar bizim insanlarımız. Onları sevmesek bile anlamak zorundayız.""
Sayfa 115Kitabı okudu
Gösteri manyağı dediği, oturdukları evleri kaybetmekle yüz yüze kalmış, buradan ayrılırsak nereye gideriz, başımızı nereye sokarız diye çaresizlik içinde kıvranan zavallı insanlardı. Nasıl da öfkeyle bakıyordu yardımcım onlara. Neden? Neden olacak, bu bahtsızları kendisine benzettiği için. Kimsesizliğini, terk edilmişliğini, bir çocuk yuvasında büyümüşlüğünü... O yüzden nefret ediyordu, hiç tanımadığı bu insanlardan.
Sayfa 112Kitabı okudu
"Bir tür terk edilmişlik duygusu. Sanki denize vuran güneş solmuş, gökyüzünün mavisi koyulaşmaya başlamıştı, akşam nasıl da hızlı çöküyordu şehre."
Sayfa 90Kitabı okudu