Ama hayat devam ediyordu.Insan isteme bile başkalarıyla karşılaşıyor,başkalarını seviyordu.Başkalarına duyulan sevgi ,ölenlere duyulan bağı azaltmamalıydı.Buna evet dememin kendimi kandırmak olduğunu biliyordum.Hayat canlılara öncelik tanırdı. Ölenlerin görüntüleri ,sesleri , kokuları,anıları,izleri ağır ağır silinir giderdi.Acı ama galiba başka yolu da yoktu.Insan pek de vefalı bir varlık değildi.