İnsanların hemen hepsi hayatı karın doyurmak ve gelişigüzel biriyle yatmaktan ibaret farzederler. Halbuki bu takdirde insanın diğer hayvanlardan ne farkı vardır, onların akılları da karınlarını doyurmak ve kendilerine bir eş bulmak hususunda kâfi derecede hizmet görüyor, ancak bunları düşünmek, onlardan hiç ayrı olmamak demektir, halbuki insanın bir de aklı vardır ki, yemek, yatmak, eğlenmek gibi şeylerle alakadar olmayan bir takım ihtiyaçlar taşır. Kendine yakın bir arkadaş arar. Kendisine yardım edecek diğer bir insan ister ve bunun mümkün olabilmesi için yardım isteyen diğer insanlara yardıma hazır bulunur. Sonra muhakkak sevilmek ister, bunun için de başkalarını sever. Düşün, dünyada yalnızlık kadar feci bir şey var mıdır, Tabii yalnızlıktan kafa yalnızlığını kastediyorum, yoksa dünya bir sürü kuru kalabalıkla dolu...
Kişi bir başkasının hayatını üstünden çıkarıp kendi olmaya başladığı andan itibaren rahatlamaya başlar. Farkındalığı arttıkça geçmişten gelen şartlanmışlıkları bırakır ve yükü hafifler. Böylece kendi öz yaşamına ulaşır ve esas mutluluğun başkalarını mutlu etmeye çalışmak yerine önce kendini mutlu etmek olduğunu anlar. Mutlu olmayan bir insan, yakınındakileri de mutlu edemez. Bu yüzden geçmişin yüklerinden kurtulup önce kendi mutluluğumuzu düşünmek çözüme giden ilk adım olmalıdır.
Sayfa 119Kitabı okudu
İnsanı gıybetten ve başkalarını kötülemekten
iki şey alıkoyar:
Birincisi kendi kusurlarını düşünmek ve
onların tedavisiyle meşgul olmak,
İkincisi de zikrullah ile arkadaş olup dilini tutmak."
İmam Gazâlî Hazretleri (ks)
_Benim ülkem Dünya’dır. Tüm insanlar benim kardeşimdir. İyiyi ve doğruyu yapmak benim dinimdir.
_Her türlü yanlışa karşı en amansız silah Akıl’dır. Bugüne kadar başka bir silah kullanmadım, bundan sonra da kullanmayacağım.
_Mantığı kullanmayı reddeden birisiyle tartışmak, ölüye ilaç vermeye çalışmak gibidir.
_İktidar halktan korkarsa bu
