"Başkasının acısını insan nasıl olup da kendininkinden daha kolay hissedebiliyordu? Belki kendi acısı öldürücü olabileceği için. Onu patlamaz kutuya koyup vicdanınızın en dibine saklıyordunuz. İçindeki anılar ancak fırtına koptuğu zaman kıpırdayacak biçimde."
***
Şu yeryüzünde, sağırlar, körler ya da deliller varken, insanda nasıl idealler olabilir? Bir başkasının göremediği günışığına ya da duyamadığı sese nasıl sevinebilirim?
***