felsefe öğrencisinin göstermesi arzu edilen davranışlardan biri, bir başkasının düşüncesinin önemli noktalarına yakın bir ilgi ve dikkat göstermesidir. Buna ek olan ve daha az önemli olmayan diğer bir şey de ayrıntılı eleştirel incelemedir. Bir bakış açısı ne kadar çekici görünürse görünsün, yeni sınamalar peşinde koşmaktan hiçbir zaman vazgeçmeksizin ortaya çıkabilecek olanaklı güçlükleri araştırmalıyız
Başkasının Acısı
"Ve bu dünyada başkasının acısından sonsuza kadar kaçabilmek mümkün değildi."
Sayfa 41Kitabı okuyor
Kendi Acımızı Başkasının Acısı İle Kıyaslamak Pek Doğru Değil.
"UNUT! Geçmiş acıları hatırlamaktan vazgeçmeliyiz. Ne acılar çektim! Benim acım herkesten daha fazla oldu. Ne zorluklara katlandım. Bunlar yaşanmış olsa da bitti artık. Geçmiş acıları tekrarlamak ve bunlarla mutsuz olmak neye yarar?"
Seneca
Sayfa 98 - Olimpos Yayınları, 4. Baskı: Ocak 2023. AnkaraKitabı okuyor
Beni her zaman istemişti. İçimde, derinde bir yerde bunu
hep bilmiştim. Hep. Son dokuz yılını o da benim gibi ya
şamıştı. Yalnız. İkimiz de kendi yollarımıza savrulmuştuk.
Ayakta durmuş birbirimize bakarken enerji birikiyordu. Zihinlerimiz bir zamanlar inandığımız yalanları inkar ederken
kıpırdayamıyorduk. Her şey gün gibi açıktı. Bir
Sayfa 221
Duzeltemiyorsan belki de farklı bir bakış açısı benimsemelisin
Sayfa 164Kitabı okudu
Sonrası ve Hep
Hiç kimsenin acısı, başkasının eşiğiyle ölçülmez. Herkes başkasının uzağına dalmaya gönüllü, kıyısına yanaşmaya da teşnedir.
Yaşam hikayemizi yitimler belirliyor. Çocukluğumuzda, bilincinin yarıldığı ve bu sırada empati yetimiz bastırıldığı için insan oluşumuzla bağımızı yitiriyoruz. Kendi acimiz ve başkasının acısı karşısında duyarsızlaşıyoruz.
Çitlembik Psikoloji
Kim olduğunu hatırlayamadığı için kendisi, nereden geldiğini unutamadığı için bir başkası olamayan adamın dilemmâsı bizimki. Çok örselenmiş, çok hırpalanmış, asırlar boyu yediği dayaklardan üstü başı kan revan, yüzü gözü mor içinde; aynaya baktığı vakit kendisini değil kendisine dayak atanların bıraktığı izleri seyreden bir adamın acısı. Hadisâtı başkasının kelimeleriyle yorumlamaktan kalbini, başkasının aklıyla düşünmekten kelimelerini, kelimeleriyle konuşmaktan kendini yitiren bir adamın trajedisi. Ahvâlimiz budur, biz buyuz.
❝ Selin'in belirgin özelliklerinden biri de canı yandığında can yakmasıydı.Bu onun merhemiydi.Başkasının canını yakar ,yaktığı ateşten krem yapar ,canının yandığı yere sürerdi.Bu şekilde de acısı aniden geçerdi... ❞
Sayfa 151Kitabı okudu
Derin bir bakış açısı…
***
Şu yeryüzünde, sağırlar, körler ya da deliller varken, insanda nasıl idealler olabilir? Bir başkasının göremediği günışığına ya da duyamadığı sese nasıl sevinebilirim?
***
Sayfa 76 - JaguarKitabı okudu
" Bazen başkasının acısı, kendi acımızı unutmamızı sağlayan tek şeydi."
Sayfa 42Kitabı okudu
Dünyanın bütün feryatlarını duyan biri, başını çevirip gidemiyorsa erdemli bir keder ona yoldaşlık ediyor demektir. Erdemli keder: Değiştiremediğim her kötülük karşısında kalbim hüzünle çarpar. Bir başkasının acısı, gücüm onu değiştirmeye yetmiyorsa, beni hayatın olağan neşesinden alıkoyar.
Sayfa 136Kitabı okudu
Birinci kural yaradana hangi kelimelerle tanımladığımız kendimizi nasıl gördüğümüze aynı tutar şayet tanrı dendi mi öncelikle korkulacak utanılacak utanılacak bir varlık geliyorsa aklına demekki sen de korku ve utanç içindesin çoğunlukla yok eğer tanrı dendi mi evvela aşk merhamet ve şevkat anlıyorsan sen de bu vasıflardan bolca mevcut
Bazen başkasının acısı, kendi acımızı unutmamızı sağlayan tek şeydi.
Sayfa 42 - Yabancı YayınlarıKitabı okudu
Bence suçlu, bana görevleri verendir. Altından kalkamayacağım bir yükle beni ezendir. Hiçbir zaman bu görevleri yapmaya gönüllü olmadım. Kimsenin istekli olmaması üzerine ve o sırada orada benden başkasının bulunmaması yüzünden kabul etmek zorunda kaldım. İnsanlar, bu görevleri kabul etmemenin utancını yaşamasınlar diye (bu utancın çok korkunç bir duygu olduğunu tecrübelerimle biliyordum) onları bu acıdan kurtarmak istedim. Belki de, bana verilmeyen bir görevi, aptalca bir heyecanla ortaya atılarak yüklenmek zorunda kaldım. Belki de bu görevi bana vermeyi akıllarından bile geçirmiyorlardı. Gerçek azizlerin önüne geçerek bu gülünç duruma kendi isteğimle düştüm: gülünç olmaktan bu kadar korktuğum halde. Şimdi bu çemberin içinden çıkamıyorum. Günün birinde, başıma bir felaket gelirse, işte bu nedenle acımayacaklar bana. Başını zorla belaya soktuğu için, hiçbir hafifletici sebep görülmedi, diyecekler. Beni mahkûm edecekler. Oysa ben, bir zamanlar bütün dünyayı yargılamaya kalkmıştım. O zaman kudret bendeydi: zayıf ve kararsız davrandım. Onlara sert davranmasını bilemedim. Bunun da cezasını çekeceğim ayrıca. Yargılanmış olmanın bütün acısı ve insafsızlığıyla yargılayacaklar beni. Onlar, onlar, onlar, dedim. Sen, sen, sen.. diyecekler. Benim gibi duygularına kapılmayacaklar. Soğukkanlı bir bilirkişi tavrıyla canıma okuyacaklar. Canıma okuyacaklar aziz İsa. Korkuyorum, kaçmak istiyorum. Suçlu sandalyesine oturmak istemiyorum.
Sayfa 692 - İletişimKitabı okudu
