“Gidip de dönmemek, gelip de kavuşamamak var. Dünya üç
günlük, biz dördüncü günü beklerken kaderde ayrı düşmek de
var.” Mehmet Efendi, hayatın anlamını düşündü. Her yeni bir güne
başlarken, sevdiklerimizin ölümsüz olduğunu düşünüp, onları
hep ihmal edildiğini sonralara sığınıp, şimdiyi unutup belki de
hiç gelmeyecek yarınlarda kaybolunduğunu… Bu düşüncelerin
gölgesinde mırıldandı. “Oysaki asıl olan yaşanılan andı, sonrası
sonraya nasipti.