Pascal yalnız ölmüştür. Ama cebinde, "asla yalnız ölünmez" yazan bir kağıtla...
Başlarken yalnızsındır, biterken daha da yalnız...
ve Nietzsche, "sizi acıdan kurtaracak iki yol var" der ve ekler: “hızlı bir ölüm, uzun bir sevgi..”
Başlarken ve Biterken
İletiyi okuyan ben olsam nereye gidiyor bu kız derdim.
Bir yere gitmiyorum, 1K'ya kazık çakmaya niyetliyim.
Kendime yönelik hatırlatma yazılarını neden not defterime değil de buraya yazıyorum, bu soruya bir cevap bulamadım. Belki en çok çiğnediğim hatırlatma yazılarının hep kitaplarla ve kitap okumayla ilgili olmasından kaynaklıdır. Mademki