Dünyanın sürekli ve gerçek insanları Hristiyan terimleri ve geleneklerinin kültürel yaşamlarına adapte edilmesiyle yeni bir tarih anlayışının ortaya konulmasında araç olarak kullanıldı.
Sayfa 69Kitabı okudu
Batı Avrupa’nın modern şeklini alması, Haçlı Seferleri’nin etkisi altında olmuştur. Haçlı döneminin belki de en etkili mirası, Batı düşüncesinde katı dinî geleneksellikle tekdüze hayât arasında kurduğu çözülmesi güç bağdır. Gelenekten kopmak sapıklık, farklı olmak ise afaroz edilmeyi gerektiren bir durum idi. Avrupa veya ötesinde, güvenilir tek vatandaş, Roma Kilisesi'nin emirlerine uygun yaşayan insandı. Bunun ötesindeki bölgeler, vahşiliğin hakim olduğu yerdir.
Sayfa 40Kitabı okudu
Haçlılar, Kudüs’e ulaştığında, Tyre Başpiskoposu William Historia Rerum in Partihus Transıiıarins Gestarum (12. asır)’da şunu yazıyordu:
“Karşılaştıkları her düşmanı, hiçbir ayrıma tabi tutmaksızın yere serdiler. Her taraf kan gölüne dönmüştü, her yerde parçalanmış kafa kümeleri vardı, katledilenlerin cesetlerini çiğnemeden bir yerden bir yere yürümek imkânsızdı.
Sayfa 39Kitabı okudu
Birinci Haçlı Seferi, Clermont’ta, 1095 yılının Kasım ayı sonunda Papa Urban tarafından ilân edilmiştir. Bununla birlikte ilk katliam, Müslümanlara karşı değil; Worms, Mainz ve Trier’daki Yahudi topluluklarına karşıydı. Orta Doğu’daki ilk karşılaşma, evvelâ bir Hristiyan şehri olan Antakya’da olmuştu.
Sayfa 38Kitabı okudu
Haçlı Seferleri, Aztek başkenti Tenochtitlan’ın harabelerinde meyve veren inanmayanlara karşı geniş ölçekli, uluslararası bir Hristiyan saldın başlattı. Meksika başkentinin ayin merkezî, Hristiyan kiliselerinin, parçalanmayı ve diğer bir medeniyetin hakimiyetine şehadet edercesine yükseltilmesinden önce, yanan bir moloz taşına dönmüştü.
Sayfa 38Kitabı okudu
11. yüzyılın sonunda Aziz Augustine’nin eseri olan faal kilise geleneği. dış dünyaya yöneldi. Aziz Augustine, Hristiyan Roma toplumunun medenî temeline geleneksel inancı, yerleştirdi. Luka İncili’ndeki bir bölümü “Onları (Hristiyanlığa) girmeye zorla!” (4:23), kullanarak, onun sapık mezheplere karşı nefreti, Paul Johnson (1978)’un ifade ettiği şekilde yapıcı bir zulüm doktrini oldu. Bu doktrin, Biz ve Onlar arasındaki açık ideolojik çizginin keskin kenarı olup bunun etrafında Batı Medeniyeti’nin Ötekiler’le ilgili varis olduğu tüm izler düzenlenip teşhir edildi.
Sayfa 38Kitabı okudu