zeze
@batrachion
3 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Uykunun etkili olduğunu buradan anlıyordum; hayata bağlılığım giderek zayıflıyor, azalıyordu. Böyle devam edersem tamamen yok olurum, sonra yeni bir formda yeniden ortaya çıkarım, diye düşünüyordum. Umudum buydu. Hayalim buydu.
yalnızlığın sevmesi gerektiği halde sizi sevemeyen in- sanlara mahkum olmaktan daha iyi olduğunu teyit etmek ister gibiydim.
"Akıl maddeyi kalp manayı keşfeder demişler. Oysa madde dediğimiz nedir ki? Mikroskop altında baktığınızda minicik zerrelerden ibarettir. Atomik partiküller. Atom altı parçacıklar. Derine, daha derine bakarsanız sonunda hiçbir şey bulamazsınız. Ekseriya boşluktan yapılmışız. Büyük oranda hiçlikten ibaretiz. Tra-la-la. Üstelik hepimiz aynı hiç likten mürekkebiz. Siz ve ben, salt hiçlikle dolduruyoruz uzami. Zihnimizi kullanabilsek duvarların içinden geçeceğimizi söylü yorlar. Ama bir duvarın içinden geçmenin sizi yüksek ihtimalle öldüreceğinden bahsetmiyorlar. Bunu unutmayınız."
Okur Takip Önerileri
Birinin aynı evde yaşayan fahişesi olmaktansa yalnız olmayı tercih ederim.
"Keyif," dedi sonra. "Neşeden daha fazla severim bu hissi. Burada mutluluk sözcüğünü kullanmaktan hoşlanmıyorum. Kısıtlayıcı bir sözcük, mutluluk.
Uykunun güzelliği buydu işte - gerçeklik çözünüyor, zihnimde bir film veya rüya gibi gelişigüzel bir şeye dönüşüyordu. Beni ilgilendirmeyen şeyleri görmezden gelmek kolaydı. Metro işçileri grevdeydi. Bir fırtına gelmiş ve geçmişti. Önemi yoktu. Uzaylılar dünyayı işgal etse, çekirge istilası başlasa belki fark eder ama aldırmazdım.
Mesela ben, gayet tabii olarak, yalnız aklımı kullanıp hayatiyetimin ancak yirmide birinden faydalanarak değil, içimde hayatla ilgili bütün unsurları seferber ederek yaşamak istiyorum. Aklın kudreti nereye kadar uzanır? Akıl öğrenebildiği kadarını bilir (bazı şeyleri hiçbir zaman öğrenemeyebilir;
Esasen tabiatın hiçbir zaman, hiçbir durumda bize tabi olmadığını, onu hayalimizde kurduğumuz gibi değil, gerçekte olduğu gibi kabul etmemiz ge- rektiğini asla akıldan çıkarmamalıyız; öte yandan bir cervel, bir takvim, hatta... hatta bir kimyager imbiği peşindeysek ne yapalım, bunları da olduğu gibi kabullenmeliyiz! Karşı koysak bile, nasıl olsa kendini kabul ettirir zaten.
İnsana lüzumlu olan tek şey, onu nereye sürükleyeceği belli olmayan hür iradedir. Bu ira- deyi de kim bilir hangi şeytan...
yemin ederim ki, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık. İnsana, gündelik hayatını sürdürmesi için gereken anlayışın yarı- sı, hatta dörtte biri dahi, yeryüzünün en soyut, en inatçı şehri olan Petersburg'da oturmak gibi katmerli bir fela- kete uğramış, talihsiz on dokuzuncu yüzyıl aydınımıza yeterdi.
Kötü biri olamamak bir yana, herhangi bir şey olmayı da beceremedim: Ne kötü ne iyi, ne alçak ne namuslu, ne kahraman ne de haşerenin biriyim.
