Goebbels
Goebbels Anke'yi, ilk aşkını hiç unutmadı. Güncesi Anke'nin sapsarı güzelliği üstüne yazdığı yazılarla doludur. Ama sonunda onu bırakıp gidince hayal sukutuna uğramıştır. Sonradan, Propaganda Bakanı olduğu sırada, o bilinen boş ve alaycı haliyle arkadaşlarına Anke'nin neden kendisini bırakıp gittiğini şöyle açıklamıştı:
"Beni bıraktı. Çünkü öteki çocuğun daha çok parası vardı. Onu yemeğe ve sinemaya götürüyordu. Ne kadar aptallık etti! Kim bilir ne kadar üzülmüştür!"
Sahipsiz bölgeye vardığımızda savaş durumuna geçme emri verdim: Kapakları kapatın ve vuruşmaya hazırlanın. Ancak her şey yolunda gitti ve ben de geçtiğimizi düşündüm. Birdenbire, çalıların yoğun olduğu bir virajda, yakın mesafeden bir parıltı geldi. Vurulmuştuk! Panzerin içi karanlıktı, iç aydınlatma çalışmıyordu: Kolum top kaydırma plakası ile taret tavanı arasında sıkıştı. Ziegler geri döndü, her şey otomatik olarak ve saniyeler içinde oldu. Hemen arkamdaki Tiger bir HE mermisi ateşledi ve sadece 30 metre ilerimizdeki yolun gizli bölümünde mevzilenmiş olan bir topu imha etti.
Sayfa 259Kitabı okudu
Stalingrad
2 Şubat 1943'te son Alman direnişi de bastırıldı. Birkaç yüz bin asker esarete girdi. Bunu Luftwaffe'dan öğrenmiştik. Hadiseler bizleri derinden etkiledi ve liderliğe olan inancımız ağır bir darbe aldı. O zamana dek şayet kuşatılsak veya umutsuz bir durumun içine düşsek de bir şekilde yolunu bulup bizi kurtaracaklarından emindik. Bu güven artık paramparça olmuştu. Altıntı Ordu gayet bilinçli ve düşüncesizce kurban edildi.
Sayfa 210Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
20 Temmuz'dan sonra Wehrmacht kendini savunmada bulmuştu, her şey bir SS devletine doğru ilerliyordu. Himmler İhtiyat Ordusu Komutanı olarak atanmıştı, böylece Personel Dairesi, eğitim ve subay okulları onun yönetimi altındaydı. Wehrmacht'ın bundan böyle Hitler selamını kullanması emredildi, askeri selam kaldırıldı. Bu bizi derinden etkiledi, çünkü bu selam bizi Waffen-SS'ten ayıran en önemli özelliğimizdi. Seçkin birlikler olarak onlara büyük saygı duyuyorduk ama bizim için onlar Nazi Partisi'nin ordusuydu ve biz hiçbir koşulda öyle olmak istemiyorduk.
İlk etapta Alman saldırısı püskürtülse de, çok fazla can kaybı yaşanmış ve sadece bir müfreze hayatta kalabilmişti. Onların da tamamı yaralıydı. Bataryayı savunan Sovyet askerlerinin güçlerinin tükendiğini anlayan Almanlar, hızla yeniden toplanarak 7 panzerle birlikte yeniden saldırdı. Bu taarruzun artık geri püskürtülemeyeceğini anlayan Üsteğmen İvan Pyanzin, o esnada çok kan kaybetmesine rağmen, yine de karargâha şu mesajı geçmeyi başardı: "Düşmana karşı koyabilecek silah ya da mühimmat yok. Neredeyse tüm personelim etkisiz halde. Mevkilerimizi topçu bombardımanına tutun." Bunlar Pyanzin'in son sözleriydi.
Sayfa 221
Savaşa bir tank nişancısı olarak Barbarossa'da başlayıp daha sonra bölük komutanlığına kadar yükselen bir askerin anıları. Dürüst bir şekilde siyasi bir amaç taşımadan yazmış von Rosen anılarını. Diğer Alman hatıratlarından farklı olarak bu sefer birçoğumuzun hayranlıkla baktığı o Tiger 1 ve 2'nin içine giriyoruz. Okurken o tank mürettebatının bir parçası gibi cepheden cepheye gidiyorsunuz. Sayısız kere tankınız isabet alıyor. Sayısız kere ölümle burun buruna geliyosunuz. Başarılı bir asker olmanın yanında başarılı da bir yazar von Rosen. Ve tabii ki yazmak kadar çevirmek de önemli. Ali Kaan Cerit'in çevirisi yine oldukça başarılı. 
Richard Freiherr von Rosen
Temmuzun ortalarında von Stauffenberg darbecilere durumun aciliyetini anlatan bir şeyler söyledi: "Şimdi bir şeylerin tamamlanması vaktidir. Bir şeyler yapma cesaretine sahip olanlar büyük ihtimalle Alman tarihinden bir hain olarak silineceklerdir. Fakat eğer bir şeyler yapmazlarsa, asıl kendi vicdanları karşısında bir hain olacaklardır."
Anschluss
Yol boyunca kadınlar kendilerinden geçiyor ve bayılıyorlardı. Önde Hitler, birkaç adım gerisinde ise Himmler ve Sepp Dietrich, Viyana'nın yağmurla ıslanmış sokaklarında ilerlediler. Bu grubu yalnızca birkaç adım geriden jilet gibi üniformasıyla Leibstandarte mensubu bir subay takip ediyordu, Jochen Peiper.
Kronik KitapKitabı okudu
Wehrmacht 9 Mayıs'ta son bildirisini yayımladı: "Gece yarısından itibaren tüm cephelerde silahlar susmuştur. Wehrmacht, artık umutsuz bir hal alan savaşı Büyük Amiral'in emirleri doğrultusunda sona erdirmiştir." (...) "Yaklaşık altı yıl süren mücadele böylelikle bitmiştir." (...) "Cephe ve memlekettekilerin eşsiz başarısı, tarihin gelecekteki, adil bir hükmünde nihai takdirini bulacaktır."
Kronik KitapKitabı okudu
