Çocukluk yaraları böyleydi işte. Yıllarca görmezden geldiğiniz , baskıladığınız , halının altına süpürdüğünüz , derin kuyulara gömdüğünüzü düşündüğünüz duygular bir çeşmenin taşına kazınmış iki kelimenin içinden çıkıp çat kapı bayram ziyareti yapan misafirler gibi yüreğinizin kapısına dayanıveriyordu.