Bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine başladığım Kiremit Dergisi 5. sayısını, neredeyse hiç sıkılmadan, yer yer bir heves, bazen de hüzün ile takip ettim. Anladığım kadarıyla dergi her sayısında bir ana tema üzerine odaklanıyor ve bu sayının teması, insanın kendi özüne, gerçeğine ve hayatına yabancılaşması konusu ele alınmış. Konu bazlı dergiyi inceleyecek olursam; öncelikle insanın unutulan manevi değerlerinin yeniden uyanmasını teşvik edici düz yazı ve hikayeler, şok tesiri gösterebilecek insana ve hayata dair eleştirel yaklaşımlar, derginin temellerinin sağlamlığını ve amacına uygunluğunu bizlere gösteriyor. Diziler, sosyal platformlar gibi güncel konuların dahi yabancılaşmaya olan etkisinin titizlikle ele alınması muazzam olmuş. Uğur Gallenkuş ile yapılan röportajın kaliteyi birkaç basamak yukarılara taşıdığını söyleyebilirim. Şiir ve kısa denemelerin melankolik havasını fazla beğenmediğimi de söylemeliyim. Ancak bunu, içinde bulunduğumuz dönemin sosyal, psikolojik şartlarına vermek gerek zannediyorum. Kitap ve film analizlerinin akışa renk kattığını söylemek mümkün. Genel olarak, derginin amacına uygun hareket ettiğini, okuyucuya konuyla verilmek istenenin güzel şekilde organize edildiğini söyleyebilirim. Bu kalite ile devam edildiği takdirde dergiyi güzel yerlerde görmek çok olası. Çok teşekkür ediyorum, emeğinize sağlık.
