Sözün bittiği yer:
Hayata anlam katmaya çalışırken hayatın kendisini yaşamayı unutuyoruz. Anlamlı bir yaşam uğruna mücadele ederken bazen işin öznesini, yani yaşamın kendisini araçsallaştırıyoruz. Mutlu olmayı ya unutuyoruz ya da mutluluğu anlamlı bir hayatın "büyüsünü", "kutsiyetini" bozacak olan gamsızlık olarak düşünüp olabildiğince uzak durmaya çalışıyoruz. Kronik mutsuzluklarımıza umarsızca çözüm arayıp duruyoruz sonra. Anlam ile mutluluğun bağını koparıp çırpına çırpına boğuluyoruz bunalımlarımızda.
Sayfa 128 - Dipnot YayınlarıKitabı okudu
sözün bittiği yer..
Yaraların üzerini üflemek gerekiyor ya bazen, işte insan en yakınindakinin gözlerinden sıcak kucagindan ister bunu... iyileşmek için sıcak bir nefese muhtaç olur. Kimseyi caresiz bırakmayın.
Aynı yaralar sizde açıldığında o yaralıya ihtiyacınız olabilir....
sözün bittiği yer...
Sevdiklerinizin kıymetini bilin, zira yarınlar bazen çok geç olabiliyor.
Sözün bittiği yer...
İnsanlar ırmaklara benzer. Su her tarafta birdir; özellikleri aktığı yere ve zamana göre değişir. Bazen genişler, bazen daralır. Bazen parlak, bazen bulanık olur. Bazen ılık, bazen soğuktur. Her insan, üzerinde insanlara özgü bütün niteliklerin tohumlarını taşır. Bazen bu tohumlardan falanı tutar, açılır, serpilir ve diğer bir kısmı olduğu yerde örtülü kalır.
Sayfa 188 - İskele Yayıncılık, Birinci Baskı Temmuz 2005, Çevirmen:Elanur Bahar.Kitabı okudu
