Dost ağır bir kimliktir;
zamanla çok az kişiye yaklaştığını anlıyorsun..
Onlarsız daha kaliteli olduğunu fark ettiğinde ise, varlıklarını unutmaktan ziyade yokluklarını bile hatırlamıyorsun.
Sonra ne mi oluyor?
Dert etmiyorsun, dert oluyorsun
Saçların zamansız beyazlamıyor, siyah yerinde rahat sayarken
Daha dik yürüyorsun bahaneler şehrinde
görmeden.. görünmeden..
Sıyrılıyorsun gereksiz sıfatlardan sessizce
var iken yok oluyorsun.. hep iken hiç..
Ve unutmadan;
Bu devirde birinin hiçbir şeyi olmak, herkesin her şeyi olmaktan daha kıymetli..
Çünkü bazı şeyler dünyanın değişmez kuralı:
Varlığın değerinin yoklukta anlaşıldığı gibi!
@ravennn01