BELKIS
@bblksss
Bilirim, kimi vakit iyilik olsun diye yalan söylerler. Bence hiç de iyilik olmaz. Doğrunun verdiği keskin acı gelip geçer ama, yalanın o yavaş yavaş işleyen, insanı bitiren azabı bir türlü sona ermez. İşleyen bir yaradır bu.
Bence, insan ruhunun kendine mahsus bir takım usulleri var:ruhumuzun derin, karanlık köşelerinde meseleler incelenir, ya atılır, ya alıkonulur. Bu iş bazen insanın öyle cepheleriyle ilgilidir ki onları kendisi de bilmez. Çok zaman sıkıntı, azap içinde yatarız, bunun neden ileri geldiğini bilmeyiz; sabahleyin bir bakarız karşımızda yepyeni bir yol, aydınlık bir ufuk açılmıştır ki, belki de o kara kara düşünmenin sonucudur bu.
Tapınılan şeyler bir kere devrildiler mi pür devrilirler, bin parça olurlar. Parçaları toplayıp yeniden bir araya getirmek zor iştir; ne yaparsanız eski parlaklıklarını veremezsiniz.
Okur Takip Önerileri
Başlangıçta, yalan söylediğini biliyordu ama, zamanla, masallarını kendisi de sahiymiş gibi kabul etmeye başladı.
Ne kadar mutlu olursa olsun ilerlemenin olmadığı bir hali arzu edemem. Uhrevi saadeti Tanrı'yla hemhal olmak gibi değil de, sonsuz ve sürekli bir yakınlaşma olarak tahayyül ediyorum. Kelimelerle oynamaktan korkmuyor olsam, ilerlemeci olmayan bir sevincin hiç ilgimi çekmediğini söylerdim.
