"Bir fotoğrafa bakıp hüzünlenmek tuhaf şey sayılmazdı çünkü bir fotoğraf karesi bir insana özlediklerini, affedemediklerini, kaybettiklerini hatırlatırdı."
OECD'nin (Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Puanı) yaptığı PISA testi sonuçlarına bakınca şaşırmadım. Şaşılacak birşey göremedim. Aldığımız eğitim sonucu kağıtlara döktüğümüz sonuçlar kısacası. Z kuşağı şöyle, Z kuşağı böyle.. Gençlerinize sahip çıkabilirsiniz. Şu an Türkiye PISA testi sonuçları eleştirilerini okuyorum ve gerçekten bizi,
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Memnunsanız ben de memnunum efendim. Mutluysanız mutluyum. Üzgünseniz üzgünüm. Ben, elimdeki imkanları kullanmayarak sizleri bile bile ölüme sürüklediğimi düşünüp kendimi suçlamaktan alıkoyamıyorum. Ve hatalar, bu hata değil cahillik te değil bu göz göre göre birçok insanın canını verdiği yerlerde tekrar izin vererek tekrar ölebilirsiniz demektir. Değiştireceğim bunu. Kendi dünyamda değiştireceğim. Ciddiyet gereklidir. İş ahlakı gereklidir. Fikir özgürlüğü gereklidir. Yapılıyorsa birşeyler belli edilsin. Ben tek sorununumun iletişim olduğunu düşünüyorum. Bazen unutuyorum. Ama kendime tekrar hatırlatıyorum. Çok acı bir hatırlatma oluyor bu. Hayalleri yarım kalmış insanlar var. Hayaller memnunlar şu an ait olduğu insanlara. Razılar onlardan. Ama ben razı değilim.Neden bana iyi davrandınız öyleyse.