Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Begüm
Begüm
@begumisci
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
Yüksek Lisans
İstanbul
210 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Spoiler içerir. Okuduğum klasikler arasında en akıcı olan eserdi. Konu açısından baktığımızda Linton ile Earnshaw aileleri arasında geçen çekişmeleri, ihanetleri, aşkları, intikamları anlatan başarılı bir İngiliz klasiği. Karakter kadrosunun kalabalık olması evet ilk başlarda bayağı yorucu oluyor fakat hepsinin başından geçen olayları kafada oturtunca isimlere aşina oluyorsunuz. İki ailenin başından geçen bütün olayların aslında bir kişiye bağlı olması çatışmanın temel sebebi: Heathcliff. Dengesizlik abidesi Catherina. Saf aşık Edgar. Asi çocuk Hearton. Olaylara çok müdahaleci Nelly Dean. Bütün olayların altında ezilen Mr. Lockwood, ve dahası. 5 günde bütün karakterler arasında bağ kurdum, bazı bölümleri fazla uzun bulurken bazı bölümlerin hızlıca geçiştirildiğini düşündüm. Yine de Heathcliff ile Katherina ilişkisi beni yeterince etkiledi. Özellikle Heathcliff'in son zamanlarını bir çırpıda okudum. Tavsiye ederim. 9/10.
"Ağlamak istiyordum ama kalbimin bir çölden bile daha kurak olduğunu hissettim." Bu eseri okuyan kişilerin paylaşmaktan vazgeçemediği bir alıntı. Ben de ağlamak istiyorum ve kitabı düşündükçe duygularıma engel olamıyorum. Bu kitabı üniversitede okurken okunacaklar listeme eklemiştim, okumayı başarmam için üzerinden 7 sene geçmesi gerekiyormuş. Aslında ben o 7 yılda, bu kitabı sindirebilmem için gereken gücü topluyormuşum. Fonda Mark Eliyahu& Cem Adrian çalarken eseri okumaya başladım ve iki eserin duygusu beni yerle bir etmeye yetti. Çok fazla duygu ve düşünce arasında gittim. Kızdığım, şaşırdığım anlar oldu. Nasıl ters köşe olduğuma şaşırırken tüylerimin diken diken olmasına tanık oldum. Uzun süre etkisinden çıkamayacağım. En iyilerim arasına girmeyi başardın Pastoral Senfoni! Hem de ilk sıradan... Her karakterin ayrı bir sınavdan geçişi... Su gibi akan bu kitabı bir kez daha okuyacağım, aynı sarsılmayı bir daya yaşayacağımı bilerek. Gertrude, Jacques, Amélie... Herkese kesinlikle tavsiyemdir.
Okuduğum 4.Agatha Christie romanı olduğundan dolayı üslubu, katili saklama ve birden ortaya çıkarma huyu iyice tanıdık geldi. Okuma konusunda sıkıntı yaşadığım zamanlarda bir Agatha Christie romanı beni tekrardan okuma konusunda heyecanlandırıyor. Bu eserinde ilk defa şans ederi de olsa katili tahmin edebildim. Konusu değişikti, ilgimi geçti. Sıkılmadan okudum, yer yer katil konusunda git gel yaşadıysam da katili tahmin ettim. Fakat katilin ortaya çıkmasının ardından, cinayetin sebebinin yeterince aysınlatılmadığını düşübüyorum. Kısaca bazı şeyler bana göre havada kaldı. Genele baktığımızda beğendiğimi söyleyebilirim, okunmaya değer.
Okur Takip Önerileri
Kitabı şu an bitirmiş bulunmaktayım. Elimde biraz süründü fakat sonunu görünce neden daha önce bitirmemiş dedim. İncelemeye kitabın sonuyla başlamam biraz garip oldu ama okuduğum satırlar aklımdan çıkmıyor bir türlü. Konu, işlenme biçimi, diyaloglar, insanların ilişkileri, Max, Nadia, Maya ve niceleri... O kadar ustaca işlenmiş ki hayran kalmamak elde değil. Maximillian ile Nadia arasındaki o bağlılık duygusu, yaşamış oldukları aşk yeri geldi içimi ısıttı yeri geldi içimi dondurdu. Bazı satırlar, okuduktan sonra araştırmaya itti beni de. Gördüklerim pek iç açıcı şeyler olmasa da bilgilendim. Livaneli kesinlikle okunması gereken yazarlardan. Şu anda ilk üçüm: Kardeşimin Hikâyesi, Huzursuzluk ve Serenad şeklinde sıralanmakta.
Oldukça akıcı bir dile sahip bir eser. Romanın başlarına hakim olan umutsuzluk, yaşama son verme hissi ilk başta beni aşırı olumsuz etkiledi. Her insanın psikolojisini başka şekillerde etkileyebilecek bir kitap. Daha sonra Veronika’nın içinde yeşeren yaşama isteğinin önüne çekilen set… İnsan 3-5 gün içinde öleceğini bilerek hayatına nasıl devam edebilir? Satır aralarında doğru olan ama hepimizin göz ardı etti anekdotlar gizli. Bu eseri etkileyici kıldı gözümde. Yan karakterlerin geçmişte yaşadıklarına yer verilmesi, olayların akıllarda tam oturmasını sağlıyor. Ama yine de kitabın sonu, kitabın başında aldığım zevki ve keyfi söndürdü. Bir eksiklik vardı ama nerede diye sorarken buldum kendimi. Sonunu zaten ele veren bir akışa sahip. Daha vurucu bir şekilde bitirilebilirdi diye düşünüyorum.
Kolera Günlerinde Aşk, benim Marquez ile ve diliyle tanıştığım roman. Yıllar öncesinde Yüzyıllık Yalnızlık ile başlangıç yapmak istedim Marquez serüvenine fakat hem yaş hem zaman olarak doğru bir an olmadığından dolayı okumayı bırakmıştım. Ama Kolera Günlerinde Aşk’ta gördüm ki bana rahatsızlık hissi veren Marquez’in dili imiş.Öncelikle konuya değinirsem kitabın başındaki masumiyet, temizlik kitabın sonunda varlığını yitiriyor. En çok Fermina Daza’yı suçsuz buldum, en çok beni yaralayan Juvenal Urbino oldu, en çok sinirlendiğim ve aşkının masumiyetine inanmadığım Florentino Ariza oldu. ‘Aldat ama bağlı kal’ ilkesinin eserin konusu olmasının aşkın temiz duygusunu yok ettiğini düşünüyorum. Evet bir insanı yarım asır beklemek çok büyük bir fedakarlık ama onu sevdiğini sanarken hayatına başka kadınları almak temel sorun. Marquez’in diline alışamadım, olayların akarken birden duraksaması, betimlemelerin uzun uzun yapılması eseri durağanlaştırmış. Genel olarak beğendim ama vurulduğum bir eser olarak tanımlayamayacağım. Yine de okunsun isterim, tavsiye ederim.
Herhangi bir kitabı okumadan önce genel yorumlara bakmak bende alışkanlık yaratan bir durum. Aynısı Martin Eden için de geçerli oldu. Okumadan önce kitabın konusu hakkında bilgi sahibi oluyoruz hepimiz. Fakat kitabın sonunu öğrenmemden dolayı bu kitabı okumayı bir süre ertelemiştim. Ama bir serüven gibiydi benimi için Martin Eden. Asla heyecanını dindirmedi, her sayfa ayrı bir merakla akıp gitti. Kendisini aşkı uğruna eğitip, her konu hakkında bilgi sahibi olan bu adamı aşkından vazgeçip intihara sürükleyen bir akış. Konusunu yarı otobiyografik roman olmasından aldığından dolayı sanırım, bende etkisi daha fazla oldu. Yaşadığı bireysel bunalım ve bunun ustaca aktarılması okuyanı değişik hislere sürüklüyor. Martin'i her sayfada bir arkadaşımmış gibi tanıdım, onunla beraber kendimi eğittim. Onunla birlikte aşık oldum ve onunla birlikte Ruth'tan koptum. 21 gün boyunca onun hisleriyle yaşadım. Unutamadığım klasikler arasında yerini aldın Martin Eden.
Üst üste ara vermeden okuduğum üçüncü Agatha Christie romanıydı. Sanırım bu yüzden aldığım zevk biraz daha azaldı. Kitabı kendi içinde diğer eserlerle kıyaslamadan incelediğimizde asla ve asla tahmin edemeyeceğiniz, her sayfada yeni bir bilgiyle kafanızdaki katilin kırk kere değiştiği bir anlatımın etkisinde kalıyorsunuz. Olaylar en sonunda patlak veriyor ve taşlar yerine oturuyor, en sonda aktarılan ayrıntıları göz önünde bulundurup bu kitabı baştan bir daha okumak istiyorum. Ama yine de benim için On Kişiydiler eseri kadar vurucu olmadığını belirtmeliyim. Yine de polisiye sevenlere tavsiyedir.
Her kitabın bir okunma zamanı olduğunu düşünüyorum. Örümcek Ağı da kesinlikle Agatha Christie okuyacakların ilk başlangıç romanı olmalı. Diğer ustalık eserlerini okuduktan sonra bu eserini okumak bende hayal kırıklığı yarattı. Olay örgüsünün zorlama olduğunu düşünüyorum ve bütün olayların çözülmesi neredeyse koca romanın 1,5 sayfasını alıyor. İlk sayfalar olay giriş niteliğinde olsa da romana tekdüzelik katmış. Katil konusunda yine tabii ki şaşırtmaya devam ediyor. Orta derecede bir eserdi.
Şu an kitabı bitirdim. İncelememde spoiler bulunacaktır. Gerçekten bu incelememi şok içinde yazacağım. Okuduğum ilk Agatha Christie romanıydı. Ters köşelerini, kaleminin iyi olduğunu, olay örgüsünün okuyucuyu şaşırttığını hep duymuştum fakat hiçbiri bu yaşadığım şoku anlatmaya yetmez. Mükemmel bir eser, okurken hem gerildim, her korktum ama asla kitabı elimden bırakamadım. Hem katili hemen bulmak istedim hem kitabı hemen bitirmek istemediğim için yavaş okudum. Tespitler harika, detaylar nasıl düşünülmüş, tasarlanmış ayakta alkışlamak gerekir. Katili 2-3 kere tahmin ettim fakat tabii ki yanıldım, asla tahmin edemeyeceğim bir olay akışıyla asla tahmin edemeyeceğim bir karakter çıktı. Okurken hissettiğim korkuyu halen bedenimde hissediyorum. Bu yazarın bütün kitaplarını okuyacağım kesinlikle!
Küçük Kadınlar’dan sonra hemen vakit kaybetmeden devamını okumak istediğim bir kitaptı. Küçük Kadınlar’dan sonra çok fazla anlatılacak bir konunun kalıp kalmadığını düşünüyordum fakat kitap tabii ki kendini okuttu. Fakat bazı bölümlerinin yine de zorlama yazıldığını düşünüyorum. Özellikle Jo’nun kitaptaki son kısımlarının zorlamayla yazıldığını hissettim. Duygu değişiminin bu derece tam tersine dönmüş olması yapaylık hissettirdi. Yazarın araya yorumlar katmasını hiçbir eserde hoş bulmuyorum, bu eserde de yer yer yazar yorumlarına yer vermiş. Bütün bunların dışında sıcacık bir aile hikayesi, kardeşlerin birbirleriyle ilişkisi iki kitapta da çok hoşuma gitti. Bir başka takıldığım nokta da Beth’in aralarından ayrılışından sonra ailenin çarçabuk toparlanması oldu. Çok hızlı bir duygu değişiminin bu bölümde de karşımıza çıktığını görüyoruz. Tavsiye edebileceğim bir sıcak aile romanı.
İlk olarak kitabın kapağının albenisi beni ilk etkileyen unsur oldu. Daha ilk sayfadan itibaren kızların arasındaki iletişim, birbirlerine duydukları sevgi ve bağlılık, aile düzeni sizi kitaba çekiyor. Yeri geldi bu dört kız kardeşle beraber gülüp yeri geldiğinde üzülüp hüzünleniyorsunuz. En son kısımdaki Brooke ve Meg arasındaki ilişkiden dolayı Jo gibi kendinizi Meg’i sahiplenirken bulabilirsiniz, dikkat :) Sıcacık bir roman, lütfen bu 4 kız kardeşin sizi de etkilemesine izin veriniz.
Öncelikle böyle bir kitapla fuarda tanışmamın hoş bir tesadüf olduğunu düşünüyorum kitabın konusunu öğrendiğimden beri. Bir öğretmen olarak Türk edebiyatındaki ilk kadın öğretmen başkarakterini okumak ve bu güçlü karakterini görmek bana değişik bir haz verdi. Kitap bana öyle övülerek bahsedildi ki hemen okumaya başladım. Evet Türk klasiklerinden olması sebebi ile anlatımındaki bazı noktalardan çok hoşlanmadım. Araya girip yorumlar yapılması veya bazı noktaların hızlıca yorumlarla açıklanması ilk hikaye-roman eksiklerimizden. Kitabı beğendim beğenmesine ama hep bir beklentiye kapıldım. Refet’in ve annesinin bunca zorluğa katlanıp zahmetler çektikten sonra Refet’in öğretmenlik yaşamına dair kısa da olsa bir kesite yer verilmesinin iyi olacağını düşünürdüm. Bütün bunlara karşılık Refet’in gururlu yapısı her şeyin önüne geçti. İyi ki okuduğum dediğim bir Fatma Aliye eseri oldu.
Öncelikle her zaman olduğu gibi incelememde spoiler bulunabileceğini hatırlatmak isterim. Kitabın çıktığının haberini alınca geçmişe özlem duyduğumu hissettim, gençliğimde bütün romanlarını okuduğum bir yazardır Sarah Jio. Ve o gençlik duygularını hissederek kafa dağıtmaya yönelik bir kitap olarak okumayı çok istiyordum. Olay örgüsü gelişirken ileriye yönelik bazı tahminlerde bulunabiliyorsunuz. Kitabı bitirdiğinizde o klasik buruk tat kendini hissettiriyor. Bütün sorular cevaplarını buluyor. Ama yine de geçen zamanın etkisinden midir bilemiyorum eski Sarah Jio kitaplarının tadını alamadığımı hissettim. Yine de okuduğum için memnun olarak kütüphaneme yerleştireceğim bir kitap oldu kendisi.
Çıkmasını uzun süre beklediğim bir kitaptı. İncelememde içeriğe dair bilgiler olacaktır. Fakat okumaya ilk başladığımda biraz ön yargı da olsa Başkomiser Nevzat yerine Yıldız ve Tobias ile karşılaşmak beni hayal kırıklığına uğrattı. Bu yüzden cinayetin çözümlenmesi aşamasında Başkomiser Nevzat ve Ali'nin dahil olması, günlük hayatta tanıdığım iki kişiyi görmüşüm gibi beni sevindirdi. Kitabı bitirdiğim için şunu da söyleyebilirim ki Yıldız ve Tobias da bana kendilerini çok sevdirdi, o yüzden o karakterlerin de yeri bende ayrı olacak. İçerikle ilgili düşüncelerime geçersek yine kusursuzca düşünülen ve planlanan bir cinayet var karşımızda. Mitoloji çok fazla dikkatimi çekiyor fakat okurken sıkılma hissi de veriyor bana, bu yüzden çok fazla bilgi sahibi olduğum söylenemez. Dolayısıyla Gaia, Kronos, Zeus, Hera'nın hikâyelerini ve daha nicelerini okumak beni bilgi sahibi yaptı. Cinayetin mitoloji ile süslenerek gerçekleştirilmesi beni büyüledi diyebilirim. Her Ahmet Ümit kitabında olduğu gibi katili tahmin edemedim. Ancak sonunda bir merakla çözümleyebildim. Sayfa sayısı açısından evet biraz kalıplı bir eser ama kesinlikle sürükleyici bir eser olduğunu düşünüyorum. Tek olumsuz nokta olarak bazı yazımı yanlış kelimeler dikkatimi çekti. Bir kelime bir sayfada doğru yazılıp diğer sayfada nasıl yanlış yazılabilir? Bu da biraz fazla dikkat edilecek bir husus olduğu için gözden kaçmış olabilir diye düşünüyorum.
