bana yol olan
her taşa basacağım tek tek.
Sayfa 39Kitabı okudu
her acının kaydının tutulduğu o yükseklikte
kadınların taşıdığıdır hüzün,
bir şey söylemek için tarihe,
o dik duruş
bilinmeyeni söyler ölümlülere.
olmayan tanrıların tapınaklarını
gölgelerle dolu.
olmayan tanrıların bakışlarını.
ben dağılan kalbimi tutuyorum
sana akmış olanı.
gecenin yorgunluğunu tanımayan
o acemi kalbe
söz geçirmeye çalışıyorum.
beklemeyi bilen kan, taş olmayı da bilir.
dünyada olmak acıdır.
öğrendim.
bense kendi hücresinde oyalanan
ve karanlığa inancını tazeleyen
gururlu bir mahkum gibi adımlıyorum yeryüzünü.
adımlarım dönüp dönüp aynı şeyi söylüyor bana;
tüm eski sözlerin, eski inançların,
pişmanlıkların yeniden hatırlanacağı bu eşik..
beni ancak gece
göğsümdeki yaradan tanırlar.
"artık o dağdan
kimse indiremez beni
kalbim kırılmış,
ben kalmışım çok mu?"
Dünyanın Tüm meydanlarından Çağırdım seni
Söz yitip uzarken...
Gelmedin..
Gelmedin....
öyle acı ki yüreğim
her gece usulca soyunuyor
giyindiğinden.
şimdi kim kapatacak açılan kalbi
hangi sözler?
harflerin yorganını
n'olur
ört
ört üstüme.
henüz tanrının olmadığı karanlıklardan
kalma isteyişle
seni çağıran ellerim
neleri çıkarmaz ki yerinden.
Aradığımız bu dünyada
Bir penceredir belki de
Bir tülün dünyadan koruduğu bir oda.
Çünkü çok derin bir yerinde varlığımın
Sana ait bir damar
Büyümektedir.
Şimdi elimi kaldıracak gücüm yokken
Uyurum geçer dediğim zaman geride kaldı.
Hiçbir şey geçirmez.
Yorganı başıma çekip ağlamak
Birlikte ağlamak değildi
Yalnızım işte.
ve aşkla bağlantısı
Yoktu kalplerin.
Kötülük ve zulüm doldurmuştu sokakları