Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Aklında bir hüzzam şarkı…
Bir de ayrılıkların sızısı kalır…
“Bütün kuşlar vefasız, mevsim artık sonbahar…”
-Bekir Coşkun
sonbahar
Bu aylarda renk çiçekten ayrılır…
Güneş kumdan…
Menekşe kırmızıdan…
Bahçeler çocuk seslerinden…
Salkım asmadan…
Yaprak dalından…
Bir boş salıncak, rüzgarla terasta sallanır…
Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Her sene bu aylarda ben “ayrılık” yazımı yazarım…
Her cümlenin sonuna noktalar, artı iki damla…
Hüzün günleridir…
Yaş gözden ayrılır…
Küçük köpek kaç gündür arkadaşı çocuğu arıyor kumsalda…
Arada bir koşuyor kendi kendine…
Koşunca arkadaşı gelecek sanıyor
Bu mevsimde ne çok “Beni unutma!..” vardır…
Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Aklında bir hüzzam şarkı…
Bir de ayrılıkların sızısı kalır…
“Bütün kuşlar vefasız, mevsim artık sonbahar…”
Bekir Coşkun
Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Yazlıkçılar döndüler.
Kırlangıçlar Nil deltasına gitti.
Bu aylarda renk çiçekten ayrılır…
Güneş kumdan…
Menekşe kırmızıdan…
Bahçeler çocuk seslerinden
Son Kırlangıç...
Son kırlangıç da geçti başımın üzerinden…
Artık mevsim güz…
Güz hüzün zamanıdır…
Canım sıkılır kuşların gidişine…
“Durun nereye, nereye” diye…
Peşlerinden bağırarak koşasım gelir…
★
Mevsim artık güz…
Gölgeler döndü…
Güneşin eski sıcaklığı yok…
Ayrılık günleridir…
Hüzün taşır gibi beyaz bulutlar dolanıyor başımın üzerinde…
“Durun durun, aceleniz ne” diye…
Kollarımı açıp bulutları tutasım gelir…
Bekir Coşkun
Karga
Papazı uzak bir köye atadılar.
Gitti baktı, kimsenin kiliseye gelip gittiği yok...
Her taraf kir pas içinde.
Kolları sıvadı, kiliseyi boyadı, çanı parlattı, bayrak astı, insanları ibadete davet etti, her şey yoluna girdi…
Tek sorun vardı:
Karga…
Bir karga gelip çana konup çişini yapıyor, bayrağa konup kirletiyor, haça konup konup berbat
Söylenmemiş sevgiler?..
Anlatılmamış özlemler...
Ne zamandır beklenmiş sözcükler...
Ne zaman gelirse gelsin, o gündür işte,
o gün bayram günüdür.
Onurunla yastığa baş koymaktır bayram..
Gururundur, yüzüne vurur...
Şereftir...
Açık alın...
Eğilmeyen baş...
Temiz elindir...
Bu günlerde hele, utanmadan insanların yüzüne bakabilmektir bayram...
Kimi zaman sadece iki damladır...
Yanaklarından yuvarlanır...
Sevgi pınarından geliyorsa...
Silme...
O'dur işte...
O bayramdır...
🦋 Bekir Coşkun
Sevdiklerinize sevgiyle sarılacağınız nice bayramlara... ❤
Dayanışma refleksi.
İstanbul’a ve İstanbulluya Dair Üç Aylık Yaşam Kültürü Dergisi’nden: “Böylesi felaket anlarında toplumda oluşan dayanışma refleksini 1999 Marmara Depremi sırasında Bekir Coşkun şu şekilde ifade etmişti: ‘Deprem sonrasında yaşanan yardımlaşmayı görünce; o yoksulluk içinde Kurtuluş Savaşı’nı nasıl kazandığımızı şimdi daha iyi anlıyorum!’”