Bana öyle geliyor ki, ne kadar sıkıcı, hatta bunaltıcı bir yer olursa olsun, akıllı, okumuş bir insanın gereksiz sayılabileceği hiçbir kent yoktur, olamaz da... Bu geri kalmış, yoz kentin yüz bini bulan nüfusu arasında sizin gibi yalnızca üç kişi bulunduğunu varsayalım. Sizi kuşatan bu yoz kalabalıkla baş etmenize olanak yoktur, bunu kimse sizden isteyemez. Yaşadığınız sürece bu yüz bin kişilik kalabalık arasında siz de yavaş yavaş gerilemek, zamanla erimek durumuna düşersiniz. Yaşam sizi boğmaya çalışır, ancak tümüyle yok olmazsınız, etkiniz bütünüyle silinmez. Sizin benzeriniz sizden sonra belki altı kişi, belki on kişi, belki daha fazlasıyla ortaya çıkar. Öyle ki, sonunda sizin gibiler çoğunluk oluşturur. İki yüz, üç yüz yıl sonra yaşam akla hayale sığmayacak kadar güzel ve şaşırtıcı olacaktır. Gerçek insana böyle bir yaşam gereklidir. Şimdilik böyle bir durum yoksa da, insanoğlu onu sezmeli, hayalinde canlandırmalı, beklemeli, buna hazırlanmalıdır. İnsan bu tür bir yaşayış için dedelerinin, babalarının gördüklerinden, bildiklerinden daha çoğunu görmek, bilmek zorundadır.
Sayfa 116 - (Üç Kız Kardeş) İletişim YayınlarıKitabı okuyor
[2] Bu yüzden ölüme karşı kaba hesaplarla, saldırganca, hor görerek yaklaşmak, düşünebilen insana göre değildir, yaşamın olağan işleyişine uygun bir şey olarak beklemeli ölümü. Eşinin karnındaki bebeğinin çıkmasını nasıl bekliyorsan, aciz ruhunun beden denen zardan kurtulacağı anı da öyle bekle.
Sayfa 91 - IX. Kitap - İş Bankası Kültür Yayınları - XIX. Basım - Ekim 2023, İstanbulKitabı okuyor
"Her kemâlden sonra bir zevâl beklemeli..."
Sayfa 215Kitabı okudu
Felix eliyle tempo tutuyordu. "Ah, biraz daha yaşayabilsem, elimden geldiği kadar, en iyi şekilde yaşanın," diye düşündü fakat bu düşüncesinde ürkütücü bir taraf yoktu, tam tersine gururlu ve hükmedici bir şey vardı. Niçin? Herkes için tayin edilmiş o son nefesi niçin korkuyla beklemeli?
Henüz kırılmamış bir tekerleği mi tamir etmeli, yoksa araba yolda kalana dek beklemeli mi?
“İnsan, insandan her şeyi beklemeli..”
