...Benim yerime de sev
Bekletme hayatı
Bu kadarına razıysan yaşa gitsin
Kaç kişiyiz savunan sevdayı?
Yazmışsın ya,
"Onu sevebileceğimi düşünmüştüm." diye.
İşte o günden beri, belki de bu yüzden sadece,
Bu yaralar bereler, sanaydı bileler, göreler aşkımı,
Şahidim gök kubbe...
Aşığım, bekletme...
İclal Aydın
Bir yalancı yaramaz
Söz verip de aramaz
Sen açtın bu yarayı
Hiç kimseler saramaz
Züleyha geç kalma ha
Züleyha bekletme ha
Giderem gider oldum
Sade gam keder oldum
Züleyha sen gideli
Mecnun dan beter oldum
"Ayletme beni söyletme beni
Alçak yüksek tepede fadimem bekletme beni..."
Kirpiğin kaşına da değdiği zaman,
Bekletme sevdiğim de vur beni, beni...
Sevdanın şafağı söktüğü zaman,
Diyardan diyara sür beni, beni…
Saçların rüzgarı da tel tel biçende,
Dudağın dilinden de şerbet içende,
Gönlümde duygular da ateş saçanda,
Ateşten gömleğe sar beni, beni…
Sevince okyanus olurmuş gözler
Gözlerim ufuk çizgisinde güneşini bekler
Çok bekletme
Okyanusta geceler soğuk geçer
Anne
Dizlerinin üstünde başımı koyacak yerim hâlâ var mı anne
Bir solukluk düş kursam yeter orada
Beşikten çoktan vazgeçtim, eteğinde oturmak mümkün mü şimdi
Saçlarım dikken diken senin elinden ayrılalı
Dalıp gittiğin boşlukta ne var bulabildin mi anne
Şimdi ben de aynı boşluğa dalıp dalıp gidiyorum
Bir çıkar yolu var mı anne yoksa kaybolmaya meyilli bu aklım
Hâlâ ekmek kokar mısın eskisi gibi, ben hangi ekmeğe dokunsam sen kokuyor
Büyüdüm ben anne, ne mel’em bir şeymiş bu büyümek
Büyüdükçe kendime sığamıyorum, yurdumdan taşıyorum
Kuşlar yuva yaptıkça saçlarım azalıyor
Ama olsun kuşlar üşümesin bana yeter
Büyüdüm ben anne hem de çok
Baba oldum, şimdi kızımla sohbet ediyoruz
Onunla çocuk oluyorum, yine ve yeniden
Seni anlatıyorum ona, gözlerim yan çiziyor hemen sulanıveriyorlar
Yutkununca geçiyormuş gibi yapıyorlar
Gittikçe büyüyorum anne, yokuşları çıkmakta zorlanıyor dizlerim
Nefes alıp vermek de zahmetli olmuş
Büyüdükçe sana yaklaşıyorum anne, oturduğun taşın üstünde bekle beni
Beklemek doğum sancısı gibidir derler sen daha iyi bilirsin
Ama fazla bekletme seni kuşluk vaktine kalmaz yetişirim sana.
Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah Azze ve Celle
Ya Rasulallah,
Âlemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
Kalbimizden seyrediyoruz seni.
Üzülme "her hafta gelemem" diye
Haftada olmazsa ayda gel canım.
Üç yüz altmış beşi, böl on ikiye
Sırala otuzu say da gel canım.
Bekletme, geciken müddet ziyandır
Güzele kin, öfke, hiddet ziyandır.
Varsa gurur, kibir, şiddet ziyandır.
Onları orada koy da gel canım.
Kitap, "aşk masal" der, yıkar bırakmaz
Akıl "tedbir al" der çöker, bırakmaz
Korku "gitme kal" der; çeker, bırakmaz
Sen gönül sözüne uy da gel canım.
Yazı, güzü, kışı bahar zamanı
Yaşadın bilirsin ki her zamanı
Dinle rüzgârları seher zamanı
Uzaktan sesimi duy da gel canım.
Yeter ki gel / Abdurrahim Karakoç