uykusuz bir sabah
erkenine indiğim sahilden
sana deniz getirdim
çok beklemiş ve hiç bekletmeden
Sayfa 217Kitabı okudu
"Ne yapacaksın buradan çıkınca?"
"Seni özleyeceğim."
"Başka?"
"Senin adresini bulacağım."
"Başka?"
"Gelip bahçende yatacağım."
"Ve?"
"Hayır, ayakta duracağım! Böyle, ellerimi birleştirip zavallı bir çocuk gibi boynumu büküp kapının önünde duracağım."
"Tamam, sonra?"
"Sonra da sen daha fazla dayanamayıp beni içeri alacaksın."
"Peki, doğru söyle, ne kadar dururdun ayakta seni içeri almam için?"
"Sen ne kadar dayanabilirdin beni ayakta bekletmeye?"
Sayfa 170Kitabı okudu
Darağacındaki Gül
Merhaba sevgili 1000kitap okurları. Bugün sizlere 2 yıl önce yazdığım ve kimse ile paylaşmadığım küçük bir hikayeyi paylaşmaya karar verdim. Umarım ilginizi cezbeder ve beğenirsiniz. Nacizane hikayemin adı "Darağacındaki Gül".
Gözlerimi yavaş yavaş açıyordum. Kafamda kaynar sular kaynıyormuşçasına başım ağrıyordu. Üstümden at arabası
Freud diyor ki; “İtiraf edilmemiş hiçbir his asla ölmez.” Bu böyledir. Bilinçaltı dediğimiz çöplük, tamamen ertelenmiş, bastırılmış hislerle doludur. Hepsi, orda öylece nefes alır ve bekler. En alakasız zamanı; rüyaları ve mutlu anları mesela. Söylemeli bekletmeden her şeyi, şuan.
Bazı kelimeler vardır ki daha ağırdır diğerlerinden. Ne benzetmeler vardır altlarında ne anlamlar... Fakat biri vardır ki yükü ağırdır ötekilerden... Soracak olurlarsa nedir diye, dost derim hiç bekletmeden...
Sayfa 291Kitabı okudu
