Sonunda Ahiler de, Abdallar gibi, Bektaşiler tarikatına sığındılar.
Abdallar, Osmanlıların destek ve ayrıcalıklar vererek Bektaşi tarikatı
yoluyla yönlendinneye çalıştıkları dervişlerin düzene karşı eylemlerine
katıldılar. Yavaş yavaş, bütün cemaat-dışı kımıldanmalar, din
konusunda kural-dışılığın (non-conformisme'in) merkezi durumuna
gelen bu tarikatta kendilerine barınak buldular.
Ahiler ve Abdallarla birlikte, tıpkı Ahiler gibi, bazı mistik tarikat
biçimleri ile sosyal kurumlar arasında bir kaynaşmayı temsil eden Bacıyan-
ı Rum da ortadan çekildi.
Kadın, Bektaşi tarikatı içinde, kimliğini ve karışılmazlığını koruyabildi.
Kadınların bu tarikat içinde mühim bir yeri oldu: Erkeklerin
yanında toplantılara katılıyor, toplulukla ilgili kararlarda söz alabiliyorlardı.
Aşık, ozan kadınlar da vardı ve törenlerde On iki hizmet'in
belirlenişinde de söz sahibi idiler.
Osmanlı Toplumunda Tarikatların Devlet Otoritesi Karşısındaki Tutumları
belleten.gov.tr/tam-metin/295/tur
19. Yüzyıl Osmanlı Toplumunda Tarikatların Devlet Otoritesi Karşısındaki Tutumları
İzinsiz Tekke ve Zaviye Açmaları ve Buraları Amacının Dışında Kullanmaları Yoluyla Metis/Kaçış Yöntemleri
Modernleşme sürecinde Osmanlı Devleti resmi İslam’ın yaygınlaşması kadar tasavvufi çevrelerin ve diğer heterodoks
istibdat idaresine karşı koyma amacıyla yürütülen faaliyetlerde
Türkler kadar gaynmüslimlerin de payı vardı.
Halıcıoğlu'nda meyhanecilik yapan Yunan tebaasından Dimitri,
Galata'daki Avusturya Postanesi'nden postrestant aldığı
gazete ve mecmuaları, Sütlüce'de Bektaşi tarikatı dergahında
mukim tekkenin şeyhi Münir Baba Efendi'nin oğlu Hüseyin
Ulvi Bey'e teslim ederdi.
