Hachiko'nun filmini izlediğimde ağır bir duygu yüklemesi yaşadım.Kitabını okumaya cesaret edemedim aynı duyguları tekrar yaşamayı göze alamadım.En sonunda dayanamayıp okudum, hem de bir solukta...Hachikonun arkadaşıymışcasına, yaşamışcasına içine tekrar aldı beni bu muhteşem köpeğin hayatı.Sadakatı,bağlılığı,merhameti insanların çoğunda olmayan bu özellikler(ne yazıkki) bir köpeğin hayatında olunca hayvancağızı kitabı okurken sarıp sarmalayacağınız geliyor.Hackhiko'nun hayatı hayal ürünü olsa "hadi canım o kadar da değil" diyebiliriz ama bu dünyadan bir Hachiko geçti..umarım hepimize örnek olur ne kadar utanarak kendimizi sorgulasak da mutlaka okunmalı...
