Vaybe... Köprünün altından ne sular aktı...
Bunu ilk bu platformda henüz hiçbir şey bilmez bir çömez iken yayınlamıştım.
O zamanlar henüz buranın mantığını çözememişim içimden gelen her şeyi bir yerlere yazıp not edip kaydediyordum.
Ama her defasında ya siliniyor ya kayboluyor ya da yerini bulamıyordum.
Ben de dedim en iyisi burayı not defteri
HEPYEK
Belki üstümüzde bir sis bulutu vardır,
Sana yazdıkları kader değil, attıkları zardır.
Belki ondandır bu huzur arayışı,
Zarı hepyektir, boşunadır isyanı yakarışı.
Bir yeşili solduranda attıkları hepyektir,
Konu senlik değil, buna zarı atan sebeptir.
Haksızlığa karşı sustun sustun birikti,
Bir de oyna der sana, nereye kadar gidebilirsin ki?
Birgün biteceğini zarı atan da biliyordu,
Evet evet seni yeşillendirip solduranda oydu,
Ama tertemiz akmaya devam etmedin mi vadinin ortasından?
Belki mecburiyetten, belki kurumaktan korktuğundan.
Suyuna bir taş, bir çamur bile değmedi öyle ya,
Bu sefer hepyekten değil; gönlün eşsiz, kafan derya.
Hüzünlüyüm bazen, bazen de neşelidir bir yanım,
Sen bu manzaranla çok güzelsin be aslanım.
Üç-beş hatıra...
ㅤㅤㅤㅤ
Sanırım henüz 5 yaşlarında falan idim...
Mahallemizde boş bir arsa vardı, arkadaşlarla hep orada oynardık..
Çoçukluk işte.. Kavga edersin, dalaşırsın kızarsın bağırırsın.. Hüseyin'e "aptal" dersin, bazanda "manyak"..
Diğer arkadaşlarlada arada böyle dalaşmalar oluyordu..
Ama yukardan sanki birisi bana kötü-kötü
birgün belki çıkar ortaya
kazılarda bulunan altun heykeller gibi
cıncık boncuk kap kacak
altun paralar gibi
