....
Dışarıda ekonomik kriz, evde “canım kocam”
TikTok veya Instagram Reels videolarında şu manzara sık sık karşınıza çıkmaya başlamış olabilir:
Evinin geniş, en kötü ihtimalle tezgaha kadar cam olan (belki bir bahçeye ama muhakkak bir yeşilliğe açılan) mutfağında tezgaha geçmiş, 1950’lerden fırlamış gibi görünen, hamur yoğurmaya veya peynir
“Köyde kimse yok / Ne bir insan, ne de taş üstünde bir taş / Çocuklar yok / Enkaz çığlık atıyor/ Ve bir anne kendini sallıyor uyuyabilmek için / Bebekler, küçücük çocuklar / Çamurla kaplanmış / Yollarda bulunmuşlar / Onlarsa konuşuyor / Amaçları savaş / Ne laf ama… Düşen bombalar / Amerikan yapımı / Yeni Ortadoğu / ‘Pirinç kadın’
Yakınımızdaki birini kaybettiğimizde onunla yaşamış olduğumuz anılarda neredeyse tüm olumsuz hatıraları silip- en azından kendimiz için- geçmişte yaşananlar için kendimizi haksız görüyoruz. Belki de verilmesi gereken haklı tepkilerdi ve sırf hayatını kaybeden sen olmadığın için bir nevi kendini haksız görüyorsun. Veyahut her iki tarafın da yaşadığı durumda hep geçmişte yaşananlar için karşımızdakini haksız buluyoruz, hep kurban olan haksızlığa uğrayan biziz gibi hatırlıyoruz. Sebep ikisinin de yaşıyor olması mı? Geçmişi tüm objektifliği ile hatırlayıp değerlendirmenin bir yolu yok mu ?
Bir Parça Delirmek
Haklı ya da haksız olmadan yazmak istiyorum, doğru ya da yanlış da sizin olsun. Söylediğim her şeye bir kulp takılabildiği için çekiniyorum konuşmaktan. Belki yazmak,fakat altına imzamı atamam zaman durmadığı müddetçe. Yürüsem suç,ayağa kalksam suç,konuşsam suç, sussam belki suç. Ben de insanım, benim de kalbim var;bir bu anlaşılsın istiyorum. Korkarım,meramımı açarsam susturmaya çalışırlar diye. Bir çığlık atmak istiyorum o zaman yalnızca, ben ve siz beni duyun. Şikayetçi değilim,başıma gelen her şeyin müsebbibi benim, biliyorum.
Tüm bunlar çok mu karışık? Belki de öyledir,fakat böylesi daha iyi. İnsanlar bilmedikleri değil, anladıklarını sandıklarının düşmanı çünkü.
Haklı olmak kimin umrunda... Ben merhamet sahiplerinin, iyiliğe ve güzelliğe yönelik mücadele eden kaç insanın yerle bir oluşunu gördüm. Belki de kötülük bunun için galip gelmişti iyiliğe...
