Katman: 1.3
Dün ne halt ettim? Gelin bi' göz gezdirelim (Kendi kendime konuşuyorum).
Arkadaşımın yanına ofise gitmiştim. Akşama doğru çıkmaya yeltendim. Merdivenlerden indim ve çıkışa doğru giden o koridorda ilerlemeye başladım. Akşamları koridor karanlık oluyordu ve herhangi bir ışıklandırma yoktu. Tam çıktığım esnada, çıkışın solundan içeriye doğru bir
Anneme özlem...
Bundan beş, altı yıl önceydi… Bu zamanlardı yine. Mayıs'ın ilk haftası geçmiş. Galatasaray’ım şampiyonluğa adım atmak üzereydi. Arkadaşlarla sözleştik, akşama Taksim'de şampiyonluk kutlamalarına katılacaktık... İşten eve geldim. Cumartesi akşamüzeri, koltuğa yaslandım...
Televizyonda birbiri ardına sıralanmış kapitalizmin "anneler
işte böyle
İnsan kendini kendine aklamak için dünyayı şahit tutar mı? Tutar ama yalnız kaldığında; günün sonunda iç ses hep haklı çıkar, iç ses, rüya görürken bile haklı çıkar. İsyanların en tehlikelisi kişinin kendisine ettiğidir. Kimi zaman zamanla, kimi zaman ölümden sıyırmakla telafi edilir, bu konuda cesur olmak insanın kendisine ihanetidir ve belki de bedeli en ağır olanı...
İntihar adil değildir!..
Lisede çok sevdiğim bir arkadaşım vardı. Bir gün bir kız arkadaşıyla birlikte sevgilisinin yaşadığı siteye gitti. Kız arkadaşına sen bekle ben 15 dk geliyorum dedikten 22 dakika sonra kendini 19 kattan atarak intihar etti.
Görgü tanıkları ve sevgilisi göz altına alındı. Kimse suçlu bulunamadı.
O gün orada ne yaşandığı, aralarında nasıl bir konuşma geçtiği hep bir sır olarak kaldı.
Oysa hayat doluydu, güzeldi, zekidi. Annesinin göz bebeğiydi.
Zaman zaman onun yerine koydum kendimi. Bir anlık bir öfke belki de bir tür umutsuzluk... Bu nasıl bir vazgeçiş dedim hep kendime.
Bir de engell olamadığı için kendini bir ömür suçlayacak o sevgiliyi düşündüm.
Bir gün unutur mu acaba diye?..
Ama bence en zoru kapıdan çıkacağını bekleyen o kız arkadaşının yaşadığı şoktu. Sen oturmuş kapıyı izlerken....
Geride bu ölümü asla kabullenemeyecek bir sürü insan bıraktı. Annesi, arkadaşları ve onu çok seven çocukluk aşkı. Mezarlıktan korkmasına rağmen her gece benimle birlikte mezarlığa gideri.
En son bana "lanet gibi bir şeydi, varlığı da yokluğu da acı veriyor, acısı bile güzel dedi."
Bu gün Zargana kitabında "intihar adil değildir" diye bir cümle okudum. O kadar haklı ki. Hiç birimiz için adil bir savaş değil.
M.... anısına 😔
Güneş bir farklı bakıyor bugün yüzüme;
Alay mı ediyor yoksa..
Takdir yahut küçümseme mi bu?
Anlayamadım.
Belki de sadece sırıtıyor yalnızlığıma.
Öyle ya, Güneş’te biliyor;
Sensiz yalnızlığımın sonsuzluğunu…
Ve artık senin dahi dindiremeyeceğini…
Öyle ya, Güneş’e bile komik geliyor;
Ölümlü bedenin ölümsüz yalnızlığı..
Güneş, haklı gülsün…
Fakat Işıklı bir yalnızlık bu;
Biraz yeşil, biraz mor…
Çocukluğum gibi gri,
Yaşam gibi tatsız ve aromasız,
Sâde bir tükeniş
Güneş bu kadarını bilemez.
Gülsün…
Murat TEMUR
ibrahim, kırılmak puttan eskidir, bilmiyorsun.
bilmiyorsun yakmayınca ateş seni
burada yangınlar ne turuncu ne zebercet ne ah u figan
göğ yarıklarından yağmur taşıyor gözlerime
boşluk ve devletle hüzün yetiştiriyorum
ayağımı bir suya takılı halde gülenler beni
bilmiyor oysa
şurama dayanıyorum ibrahim, bütün kemiğimle bıçağa
bir uzağın sırtı
Yıllardır çabaladığım bir konuda o şey onun için çok kolay, rahat olan birisi gelip de şakasına dahi yorum yapsa eleştirse sinirim yükseliyor hala, bu belki yaram olduğu için gocunma durumu da olabilir ama eğer karşı taraf bu yarayı biliyor ve buna rağmen dilini tutmuyorsa kalbim soğumakta haklı olduğunu iddia ediyor, şakalar da istenmeden verilen akıllar kadar gereksiz ve tiksindirici, kapatılabilir.
“Küstüm boz!” diye bir tabir vardı eskiden yakın arkadaşlar arasında.
İşaret parmağımızla orta parmağımızı çapraz yapardık hani nedensizce.
O çocuksu oyun geçmişte kaldı.
Her nedense küskünlük huyu peşimiz sıra geldi bizimle birlikte.
Göğsümüzü gere gere övündüğümüz yetişkin hallerimizin eteklerine yapışıp kaldı hatta.
Oysa yetişkin olmanın
Sevdiklerine karşı daha hassas daha özenli...
"Bazen insan çalışırken kendini fazla kaptırabiliyor. Sonra en ufak bir zaman kaybına dahi tahammülsüzleşebiliyor. Böyle zamanlarda kırıcı, üzücü davranabiliyor. Ancak biz sadece kendimizden ibaret değiliz. Çevremizde insanlar var. Ailemiz, arkadaşlarımız var. Kırmamaya, üzmemeye daha fazla özen göstermemiz gerekiyor. Bazen daha fazla
Benim onu sevmemin nasıl bir mucize olduğunu bilmiyor. Belki de sıradan ve vasıfsız bir şey gibi görüyor bunu. O da haklı. Neredeyse tanıyan herkes sevmiş onu. Farklı boyutlarda elbet. Ama bir şekilde sevmiş. Zaten onu birazcık tanıyan birinin kayıtsız kalması, sıradan biri gibi davranması mümkün değil. Fakat ben ne yapabilirim? Anlatamıyorum. Anlatamamamın sıkıntısı içimdeki telaşı kat be kat artırıyor.. Seni en çok ben seviyorum desem, en başka ben seviyorum ve en başta, herkesten çok, en çok, en.. Ne en? İçimden geçenleri bilse koşup boynuma sarılır.Oysa sadece anlatabildiğim kadarını biliyor. Anlatabildiğim kadarını.. Anlatabildiğim kadarıyla ne yapılabilir? Birer çay içilebilir belki. 
Ali Lidar
"EVLENMEK BİR mahâret DEĞİLDİR! "demişim
Üç yıl kadar önceydi. Yaşadığı bütün sıkıntıları ve evliliği devam etsin diye verdiği mücadeleyi bildiğim, çok sevdiğim bir arkadaşım boşanma aşamasındaydı. Tuzu kuru bazı kadınlar tarafından, boşanma kararına gelen eleştirileri anlatmıştı telefonda. Öyle çok öfkelenmiştim ki, üç beş takipçili, kendi kendime takıldığım tiwitter sayfamda bu yazıyı
Sait Köşk
@Aybebe
·31 July 2022 13:33
Evlenmek bir maharet ya da beceri değildir. Nasiptir, kısmettir. Sen harika bir insan olduğunu için iyi bir eşe sahip değilsindir, o senin şükür imtihanındır. Çünkü nice harika insanlar nice ahlâksızla evlidir ve onun evliliği sabır imtihanıdır. Evlilik birileri için toz pembe bir hayat sunarken, bazı iyi insanlar için azaba dönüşebilir. Bu azab sadece kadının ya da adamın tek taraflı iyiliği, ciciliği, ya da çabasıyla bitmez. Evliliği biten her adam ya da kadın suçlu, beceriksiz de değildir. Bazen iki iyi insan da anlaşamaz.
Ayşenur Kırcalı
Annem İçin
Öldükten beş gün sonra geldin rüyama. Babaeski’deki eski evin oradasın. Hayır gelin çıktığın ev değil, diğeri. Biz çocukken her yazları kardeşlerinle, kuzenlerimle bir araya geldiğimiz eski mezarlığın oradaki ev. Evin bahçesine çiçekler ekilmiş. 20 li yaşlarındasın. Sanırım hiç evlenmemişsin. Bahçedeki çiçekleri suluyorsun. Çok mutlusun. O kadar
Mucize filmi
Mucize
Sen gerçekten bir mucizesin Auggie...
Doğuştan yüzünde şekil bozukluğu olan August'un hikayesi.
Annesi ve babası August'un doğdugundan beri hiç okula göndermemiş evlerinde özel ders aldırarak eğitimine devam ediyordu. Ancak annesi normal okula gitmesine karar veriyor. August biraz korkuyordu ama bir yandanda seviniyordu. Filmde bunu çok güzel anlatmış ve ön yargılarımızı silip attı...
Filmi kesinlikle tavsiye ediyorum .
Filme geçen beğendiğim sözleri paylaşmak istiyorum:
🔸Gerçek dostları bulmak zordur
🔸Yaptıklarınız anıtlarınızdır.
🔸Büyüklük güçlü olmak değildir. Gücü doğru kullanmaktır.
🔸Onlar gücü kalplerindesevgiyle taşıyanlardır
🔸Belki de gerçek pek normal olmadığımdır
🔸Olduğun yeri sevmiyorsan olmak istediğin yeri hayal et
🔸 Haklı ve kibar olmak arasında kalırsan kibar olmayı seç.
🔸Hareket eden bir şey hızını ve yönünü sadece başka bir nedenden dolayı değiştirir
🔸Yüzümüzdeki izler nereye gittiğimizi gösteren bir haritadır.