Bugün günlerden eskiler, yine. Unutmayı çok deniyorum. Hayatım boyunca hep denedim. Fakat unutmak diye bir şey sahiden var mı? Bilmiyorum. Nasıl unutulur iyilikler, kötülükler, anılar, acılar... Böyle bir güce kim sahip ki. Öyle kolay değil işte. İnsan yaşadıklarını unutamıyor. Mesele kişiler değil, mesele; o kişilerden arta kalanlar. Mesele;
Okumaya değer enfes
Almanca dil kursundaydım. Hoca çok disiplinli biriydi. Bilhassa zaman açısından hiç müsamahası yoktu. Bir hafta boyunca kimin ne kadar geç geldiğini tespit ediyor ve onlan geç geldikleri toplam süre kadar sınıfta tutuyordu. Tabi bu dırum, zaten kursa zor zaman ayırmış iş sahiplerinin hiç de hoşuna gitmiyordu. Bir gün haftalık cezası 18 dakika
Sayfa 103
Dinle Jeannette. Seni neyin huzursuz ettiğini söyleyeyim. Sen ve ben farklı türdeniz. annenle baban da öyleydi. Ama yine çocukları oldu. Belki bilirsin; erkek eşekle kısrağında yavruları olur, ama katır kısırdır. Aslan ve kaplan da çiftleşebilir, ama yavruları çiftleşemez. Öyle değil mi? Senin korkun katır olmak!
Her dul bir sabah, belki yıllar sürmüş, hiç bozulmamış ve yoldan çıkmamış bir yastan uyanır ve iyi bir uyku çektiğini ve kahvaltı edebileceğini ve kocasının ruhunu sürekli değil, arada bir hissedeceğini fark eder. Evlat yitiren her ebeveyn yeniden gülmenin yolunu bulur. Sızı solar. Keskin kenarlar körelir. Istırap azalır. Her aşk, kayıptan yontulmuştur. Benimki öyleydi. Seninki öyle. Torunlarının torunlarınınki de öyle olacak. Ama hepimiz bunla yaşamayı öğreniriz.
Sayfa 300Kitabı okudu
