"Bu geceyi atlatırsan, sana istediğin kadar kendimden bahsedebilirim." Elini omzuma koydu ama bakışlarım yüzünden aynı hızda geri çekti. "Seni denediklerinde karşındakinin gözlerine odaklanmaman gerekiyor, gözlerinin derinliklerine girme Maya, sakın. Karşındaki kişiye boş ifadelerle bakıp kafanı başka şeylerle meşgul et. Bakışların onda, ruhun başka yerde olsun. Onu etkilersen olaylar çıkmaza girer. Anladın mı?"
"Bu kadar basit yaratıklar olduğunuzu düşünmemiştim."
Ayaz gülümsedi.
"Diğer konu, seni denedikten sonra bizden birinin senin zihnine girmesi istenecek. Eğer sen yeni, çaylak bir Avcıysan kolayca zihnine girebiliriz. Ama belli ki değilsin bu yüzden taklit yapman gerekecek. Biri senin gözlerinin içine bakıp zihnini kontrol etmeye çalışacak. Bunun sesli olmasını sağlamak için bütün gücümü kullanacağım, onu duyarsan sana söylediklerini de bir robot gibi yapabilirsin, öyle değil mi?" Bu hayat meselesiymiş gibi konuşuyordu. Belki benim açımdan öyleydi ama onun neden bu kadar önemsediğini bilmiyordum.
"Belki gerçekten zihnime girebilirler."
"Hayır," dedi çabucak. "Denedim, zihnin tamamen güvende."
Sayfa 85Kitabı okudu
Olay her zaman buraya geliyordu, öyle değil mi? Be- nim onu fethetmek istediğim kadar o da beni fethetmek
istiyordu. "Hayır," diye mırıldandım onu emmeye devam ede- rek. Şu an duramayacak kadar çok azmıştım. Ah, küçük,
vahşi kedimi dize getirmeye bayılıyordum.
Kıvranmaya devam ediyordu. "Evet," diye inledi. Ardından daha
Sayfa 25
http://www.anitsayac.com
Ölülerimizi "sık kullanılanlara" ekliyoruz.
Ölülerimize ölülerimiz ekliyoruz.
Şans eseri yazmıyorsa adımız bir sayaçta
Birhan, ben bunu hep "antisayaç" olarak okudum
Yani sayılamayan, sayılmasın hiç aman
Sahi biz kaç darbeden sonra ölülerimiz oluyoruz.
Erkek ve kadın, iki farklı hayvan.
Ve kuraldır öldürür hayvanlar aleminde
Sayfa 36 - Metis Yayınları
Hayatım boyunca mantığımın yolundan yürümüş; aşkın ansızın karşımıza çıkan bir şey değil beslenip geliştirilecek bir şey olduğuna inanmışımdır, ama Athena'yı bir daha göremessem hayatımın önemli bir parçasını Transilvanya' da bırakacağımı hissediyordum; belki bunu çok sonra fark edecektim ama öyleydi işte.116
Masumduk. En azından ailelerimizin gözünde bu böyleydi. Onlar için nereye gittiğini bildiği halde durdurmak adına elinden bir şey gelmeyen, havada çaresizce süzülen, pembe beyaz bir kuş tüyü kadar masumduk her birimiz. Keşke o kadar özgür de olabilseydik. Belki bir tüy değil ama o tüyün sahibi olan bir kuş kadar özgür..
Sayfa 23Kitabı okudu
