Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
RUH PROLETERYASININ ÇÖKÜŞÜNE DAİR
Parıltılı oyunlar istemiyorum, çamura batmış suratların, düşünce deposunda yer kalmamış kahramanların oyunlarını istiyorum.
55 günlük bir yaşam savaşı içinde kalmış bulundum. Bazen 10 gün dokunmadım kitaba. Sanki kendi hayatımın telaşı sona erecekmiş gibi, sakin bir zihinle okuyacakmış gibi kandırdım kendimi. Sonra zihnimin, düşüncelerimin rahat
Kazuo Ishiguro'dan okuduğum üçüncü kitap. Üslubu ve olay örgüsünü cambaz gibi kullanması beni bu kitapta da etkisi altına aldı. Sakince giden hikaye ve yine bu sakin havayı son sayfalarda olabilecek en etkileyici seviyeye çıkarması diğer kitaplarında da karşılaştığım bir özellik.
Biraz içeriğine dönelim.
İngiltere'de yaşayan yaşlı kadın Etsuko, büyük kızı Keiko'nun intihar etmesiyle hala Japonya'da yaşadığı geçmiş anılarına yolculuk yapıyor. Tabii hafızası bize bazı oyunlar oynuyor. Bunu son sayfalara kadar da farkedemiyoruz.
"Belleğin güvenilmez bir şey olabileceğini anlıyorum; çoğunlukla insan hangi koşullarda anımsıyorsa bellek onların rengini büyük oranda taşıyor."
Kitapta geçen bu sözü düşününce bazı detaylar daha çok anlamlı geliyor. Etsuko, gölün kıyısındaki küçük kızın yanına gelirken ayağına takılan ip ve bu ip üzerine uzun uzun konuşulması... Bu kısmı okurken sohbetin gereksiz uzadığını düşünüyorsunuz ama yukarıdaki alıntıyı göz önünde bulundurursak kızı kendini asmış bir kadının hatıralarında dolaşırken ip gibi intiharı çağrıştıran bir kavram üzerinde uzun uzun durması gayet doğal olmalı. Hatıraları, sonradan yaşadığı olaylara göre şekilleniyor elbette.
Konuşmak istediğim daha heyecanlı detaylar var ama bahsetmemeliyim.
Kısacası eğer kitabı dümdüz okursanız pek zevk alacağınızı söyleyemem, ama kitabı bitirdikten sonra yapboz gibi olayları birleştirirseniz hikaye birden şaheser görünümünü alıyor.
Gustave Flaubert'in, küçük yaşta geçirdiği buhranlar, yaşadığı kayıplar ve içinde bulunduğu toplum onu edebiyata yöneltmiştir.
1821 Fransa doğumlu Flaubert, küçükken dinlediği masalların, hikayelerin etkisiyle belki de, okumaya ve yazmaya çok erken yaşlarda başlamıştır. Erken derken çok ciddiydim:)) dokuz yaşında oyunlar yazmaya ve sahnelemeye başlamıştır. İlk öyküsü Bibliyomani'yi on altı yaşında yazarak hem dönemin edebiyatçıları tarafından eleştirilirken, hem de bu yeni yazarın içindeki cevheri görerek şaşırırlar.
Madame Bovary ise yazarın en bilindik, hakkında çok konuşulan ve modern romana geçişin anahtarı olarak nitelendirilen bir eser.
Dr. Nimet Karadağ'ın hazırlamış olduğu Gerçek Acı Dışa Vurulmayan Acıdır, Flaubert'in hayatı ve eserleri hakkında bilgilendirici bir derleme olmuş. Yazarın Madame Bovary adlı eserini bekletip duruyordum, yakın zamanda okumak için listemin başlarına aldım çünkü çok merak erkadaşlar... Bazı kitapları merak ettikçe biraz daha beklesin diyorum, nedenini bende bilmiyorum ya da açıklaması uzun süreceği için kısa kesmek daha cazip geliyor
Dışarıdan baktım bir yeşil türbe; içine girdim estafurullah tövbe
Bana kattığı bütün detaylar olmasa bile ilk defa duyduğum bu hoş deyim için kitabı okumaya değermiş. Şu deyimdeki inceliğe, espriye, bağlaştırmaya, ölçü ve kafiye ile oluşturulan müzikaliteye bakın bir!
Edebi eserler arasında yaptığım bu kurgu dışı okuma bana o kadar iyi geldi ki bu tarz kitaplara ilgi duyanlar için birkaç şey yazmak
(Spoiler içerir.)
Kitabın yazarı Yann Martel, o çok sevilen ve sinemaya da uyarlanan Pi’nin Yaşamı kitabının da yazarı aynı zamanda. Kitap 180 sayfadan oluşuyor. Olayların akışına göre kitabı üç bölümde inceleyeceğim, bu şekilde daha anlaşılabilir olacağını da düşünüyorum çünkü biraz karmaşık bir olay örgüsü var. İlahi Komedya’yı okumuş olan
Büyüklere masallar...
Bakmayın öyle dediğime masal kitabı postuna bürünmüş, felsefe kitabı kendisi. O nasıl oluyor derseniz, ki eminim bir çoklarınız dudak bile bükmüş bile olabilirsiniz. Aslında pek tercih etmem ama size kitabın konusundan biraz bahsedeyim.
Nereden geldiği bilinmeyen Momo isimli küçük kız, bir kentte bulunan amfiteatrın (eski dönemlerden kalma amfi tiyatro) altındaki bir odaya sığınır. Yöre halkı el birliği ile sığınağı güzelleştirir ve Momo'ya her gün yemek getirmeye başlarlar. Çok iyi bir dinleyici olan Momo, tıpkı terapistler gibi yöre halkının derdine derman olur. Ve tek yaptığı hiç yorum yapmadan, tüm dikkatiyle dinlemektir. Arkadaşları ile oyunlar oynar, dostları ile sohbet eder. Onun da, diğer insanların da konuşmaya, eğlenmeye, her tür eyleme karşı bolca vakti vardır. Ama en önemlisi de mutludur. Ta ki duman adamlar ortaya çıkana kadar...
Kitapta fantastik kurgunun yanı sıra, masallar var. Ama bir taraftan da zamanı koşturmacaların arasına hapsedip nasıl yok ettiğimizi anlatan konusu var. Rahmetli Barış Manço'nun programının adı gibi 7'den 77'ye her yaşa hitap eden, hayal dünyasını çalıştıran, verdiği mesajın doğruluğu ile tokat gibi gelen bir kitap.
O yüzden çocuklar çok rahat okuyabilir, anlayabilir. Büyükler de hem bir taraftan özlediği masalları okur , bir taraftan da belleğine müthiş bir kitap katmış olur.
Haklı övgüme bir de 'gönül rahatlığıyla tavsiye ederim' ekleyip, bol kitaplı ve sevgi dolu günler diliyorum.
