"Nen var Zeze?”
”Hiç. Şarkı söylüyordum.”
”Şarkı mı söylüyordun?”
”Evet.”
”Öyleyse ben sağır olmalıyım.”
İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? Bir şey demedim. Bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim.
(...) adamı tanımıyorsun, biz yanında yokuz, uzakta, tanımadığın bir yere gideceksin. Bunlar çocuk oyuncağı değil. Sonra üzülürsen, sıkılırsan ne yaparız. Herkes senin bu şımarıklıklarına katlanmaz. Oralarda rezil olursunuz vallahi... Hay Yarabbim nereden kabul ettim de çağırdım bunları ben... Hep benim kabahatim... Gerçi iyi, munis bir çocuğa benziyor ama...
Ah anneciğim! Annelerin her şeyi hemen anlayabildiklerini ben çok sonra fark ettim. Tam dediğin gibiydi: İyi, munis bir adam.
Fakat içinde fırtınalar esen bir kadın, iyi, munis bir adamla ne yapar?
Hiç konuşmazsak bir değerimiz kalmaz
"Ve ben her zaman benden saklamış olabilecekleriyle değil de bana söyledikleriyle onlara bağlandım. Bundan dolayı susan insanlar ben de hayranlık duygusu uyandırmaz, onları daha sevimsiz de bulmam."
Maurice Blanchot
“Ben sensiz kaldığım geceler boyunca hep kan ağladım da sen bir gece olsun sensiz kalmadığın için aşkımı anlamadın.”
“Ben de gittim düşünmeden,
senin susmaların gibi.
Sonunda saksılardaki çiçeklerin tümü soldu.”
Özdemir Asaf
30 Ekim
Ona yüz kere sarılacak gibi olmusumdur şimdiye kadar. Cennet aşkına! Bu kadar büyük bir tatlılığın önümüzden geçmesi ve tekrar geçmesi ve bizim ona elimizi bile surmeye cüret edemiyor olmamız ne kadar büyük bir azaptır! Ve tutmak, insan icgudulerinin en doğal olanıdır. Çocuklar gördükleri herşey dokunmazlar mı? Peki ya ben?
Sayfa 130Kitabı okuyor
Ben artık birini sevebilecek gücü kendimde göremiyorum,
Beni bu duruma getirenleri Allah’a havale ediyorum...
Kendine Hoş Geldin 
Miraç Çağrı Aktaş
Başlarına geçirilen siyah ipek bir torba vardı. Bu sözüm ona onlar içindi, ama ben aslında hep bizim için olduğunu; dizleri bükük durumda öleceklerini anladıklarında gözlerinde beliren o korkunç kederi bizlerden gizlemek için olduğunu düşünmüşümdür.
