Ben en son güvenimi beni yarı yolda bırakanda bıraktım tahammülsüzüm eyvallahım yok kimselere samimiyetler sahte geliyor artık ne insana ne de insan görünümlü olanlara inanıyorum bakıyorum seçiyorum gülüyorum geçiyorum.
Artık o kadar umrumda değil ki; kim benimle arkadaşlığını bitirmiş.
Kim bana düşman, kim benden nefret ediyor.
Ya da kim seviyor hiç umrumda degil.
Ben herkesi düşüne düşüne
az daha kendimi kaybediyordum..
"Yaptıklarına karşılık olarak onlar için ne mutluluklar saklandığını hiç kimse bilemez."
(Secde, 17).
"O ki bizi lütfuyla sonsuza kadar kalınacak yurda yerleştirdi. Orada artık ne bir yorgunluk duyarız ne de bize bir bıkkınlık gelir."
(Fâtır, 35).
"Ben salih kullarım için hiçbir gözün görmediği, hiçbir kulağın işitmediği ve hiçbir insan zihninin tasavvur edemeyeceği mutluluklar hazırladım."
(Buhari, Tefsir, 32/1; Müslim, Cennet, 2-5)
“Şemsiye taşımak istemiyorum
Islanmak daha güzelmiş.
Yitik kalbini arayan
Bir şiirin göz yaşlarıyla,
Yaktım sana dair isteklerimi.
Tutunmayacağım bulutlarına,
Avuçlamayacak yıldızlarını
Gökkuşağına dokunmayacağım.
Ben bir samanyolu bedevisiyim artık.”