tut elımı bur'dan gıdelım
olmaz demeden dınle benı bı'
ruzgarım sondu,dındı atesım
ah bebegım ben hala delıyım
Ha, yürek hâlâ atıyor diyorsun. Peki. Onu da söküp al ya da iyisi mi, etimden kalanı bin bıçaklı makineye fırlatıp kıyma yap ve ben, ben, anlamıyor musunuz, tüm ruhum, gizemim, yaşam ateşim ve yaşamımla ben bunlardan bağımsız ve uzağım. Ben can vermem. Yalnızca beden can verir ve beden ben demek değildir.
Sayfa 131Kitabı okuyor
“Kalbimi kelimelerle doldurdum. Mektuplarım onun için parmaklarını yakıyor. Dudaklarını da yakacak. Dudaklarını ve bütün varlığını. Ben pervane değil, ateşim. Kıskanıyorum kelimeleri. Birer kelebek gibi sana uçuyorlar. Kelimeler senin kokunla sarhoş…
Sayfa 6
Deniz ve aşk
Gözlerine hapsoldum çıkış yokmu kafesten
Bu aşk limanında bizden başka kimse yok
Yakomozlar gözlerimizdeki ışıkla birleşiyor
Sen ben ve deniz
Limandaki taşlar üzerindeyiz
Suskun dillerimiz niyetli
Bakışlarımız keskin ve istekli
Martılar dönerken gökyüzünde şahitlik ederler aşkımıza
Saatlerce suskunuz
İnleyen nağmeler benim kalbimden sana geçiyor
Uzaktan geçen gemi bize siren çalıyor
Dalgalar aşk şarkımızı söylüyor
Ben sen varsın diye bu limana gelirim
Birlikte oturduğumuz taştarda oturup
Seni düşünürüm
Hissedermisin beni sevdiğim
Kalbine düşermi ateşim
Sen yoktun o zamanlar,
çocukluğumda en çok yağmuru severdim ben.
Ne zaman bi dert gelse bana,
yağmur yağar,
dinler, dokunur,
ve topraktan kalkan o kokuyu koklardım.
Ateşim sönerdi.
Sonra büyüdüm.
Gözlerini gördüm,
yandım,
yağmur yağdı,
ve ilk kez sönmedim.
Ben yağmurdan daha fazla bir seni sevebildim.
Hikmet Anıl Öztekin, Elif Gibi Sevmek kitabında birini ‘Bir’ olan için sevmenin hüzünlü huzurunu yazdı. Sevmek ki, Elif gibi dosdoğru sevmek, yüreği abdestli sevmek…
Bu kitap;
Tefekküre meyl ettiren her yolu,
bir Elif miktarı yüreğine yâr edinen,
dünyaya hâlâ daha alışamamış herkese…
"Yolsuz ve yolcusuz yolculuklara içimde çıktım. Ben kendimi, içimde kaybettim."
"Dört doğru seni götürdü."
"Anne bak yine terli terli Aşk içtim. Ateşim düşmüyor yârin yüreğine."
"Eyvallah"
Sayfa 199Kitabı okudu
hem aşktan geçip düzene boyun eğmeyecek kadar şımarığım hem beni makul bulan bir adamın bana aşık olmadığını anlayacak kadar da aklı başındayım. zira aşık olsan pek de makul bulmazdın beni. ama o kadar incelemezsin. ne gördün bana bakınca. bir süs mü. güzel miyim sence ben. arzulayacağın kadar güzel, saygı duyacağın kadar zeki. bu mu, bu kadar mı. yani benim için ölmeyecek ve beni öldürmeyecek misin. çok mu yorgunsun o hikaye için. ne tatlı. ben daha küçüğüm. birini sevsem oturur ağlarım ben. öpsem utanır öpülsem korkarım. ben daha gelemedim oralara. bana daha harlı ateşler gerek. ben daha doymadım kana. ben çünkü harlı bir ateşim. kanım kapkara. göğsümün içinin alev alev közü. sen dilersen başkalarına hazırla şu enfes peynir tabaklarından birini. ben içerken bir şeyler yiyemiyorum. dokunuyor bana o tuhaf şaraplar. kalbimi kıramıyor tanrının kulları ya midemi ezip duruyor dünya nimetleri. sana afiyet olsun. ben kurmadığım masaya oturmayacak kadar kibirliyim.
Dinle beni bi
Rüzgarım söndü. Dindi ateşim. Ah bebeğim ben hala deliyim... Sen yokken ne gece ne de gündüz, ne ay var ne tek bir yıldız. Her yer karanlık ve ıssız. Göremiyorum..."
