Sait Faik abasıyanık
Sait Faik'i 1940'ta Nurullah Ataç sayesinde tanıdım. Benim gibi Büyükadalı olan Nurullah Beyle, iskeleye inen yolun sağındaki kahvede otururken, Burgaz'a gidip Sait Faik'i görmemizi önerdi. "O da kim?" diye sordum. "Türkiye'nin en iyi hikâye yazarı" dedi. Daha sonraları Sait Faik'i okur okumaz
Sayfa 236Kitabı okudu
Bilirsin ki cehennemde mührü ateş ile vururlar. Senin güzel ismini benim göğsümün ortasına ateşle vuran tanrıya şükürler olsun, şeytan bile ona olan hayranlığını gizleyememiştir. Ve yine şükürler olsun, ateşi bazen ateşle söndürebilirmişsin. Sen de şafak yıldızım, benim yegâne ateşimmişsin.
Yegâne ateşim, yıldızların üzerimize yağdığı rüyalar gör. Ben ise seni göreyim. Seni göreyim ve şafak söksün öksüz cehennemime.
Sayfa 423Kitabı okudu
Ha, yürek hala atıyor diyorsun. Peki. Onu da söküp al ya da iyisi mi, etimden kalanı bin bıçaklı makineye fırlatıp kıyma yap ve ben, ben anlıyor musunuz, tüm ruhum, gizemim, yaşam ateşim ve yaşamımla ben bunlardan bağımsız ve uzağım. Ben can vermem. Yalnızca beden can verir ve beden ben demek değildir.
youtu.be/yM8mGkVJtJQ?si=...
Uçurum uçurum gözlerine baktığım sensin
Prangalarca boynuma taktığım sensin
Dağ gölleri gibi gibi hasret çektiğim
Her gece uyku diye yattığım sensin
Yanarım, yanarım
Tutuşur yanarım
Ben geceyim, gün isterim. Ben ateşim, kül isterim. Ben şiirim vezn isterim.
Ben dertliyim, şifâmı ver. Parça değil tam isterim. Tükenmişim, çâremi bul. Bütünlenmiş can isterim.
Dağılmışım, topla beni. Pâre pâre kılma beni... Gövdem başım nerde bilmem... Merkez mihver baş isterim.
Ecel yakın, destur gerek... Destur deyip yol isterim.
Sayfa 27Kitabı okuyor
