"Bahsettiğin o yaşlılığa ulaştığında ve başını yastığa koyup ecelinle öleceğin zaman aklına ben geleyim istiyorum. Bir adam vardı adı Yankı ve Umut. Beni çok sevdi bana aşık oldu demeni istiyorum. Senden tek isteğim bu hatırla bizi yalvarırım unutma. Çünkü ben ölürsem ve öldükten sonra beni unutursan yaşadığım hayatımın bile bir değeri kalmayacak."
Yankı,HelinKitabı okudu
... ben üzgün kadınlar mahallesinde doğdum büyüdüm.
Dünya benden ben olmamı istemedi.
Beni ben olarak tanımadı.
Ben de sırtımı döndüm işte, bu dünyaya.
Beni tanıyarak, bilerek, görerek; sahiden ben olan benden nefret etseydi, inan, sevinirdim buna.
Öyle olmadı.
Sayfa 21Kitabı okudu
Aşk diye bir şey yok ama sevmek, sevgi var ve ben seni seviyorum.
Beni ben olarak tanısınlar, bilsinler istiyordum.
Sayfa 19Kitabı okudu
“Ben bilirim” tavrından kurtar beni, âmin. Sana teslim olmayı, hakkıyla Senin verdiklerinden razı olmayı nasip eyle, âmin. Yoksa benim dilim de düşüncem de durmaz, sürekli olur olmaz şeyler söyler, üretir.
Kalçalarımı avuçlayarak açımı değiştirdi ve içimdeki o hassas noktayı tekrar tekrar okşadı aletiyle. Bıkmadı yorulmadı, aklım bedenimin kontrolünü kaybedip de ben şiddetle gelene dek yavaş yavaş düzdü beni. İçimdeki her şey esrik ürpertilerle titreşir ve ben Gideon’ın altında sarsılırken çığlıklarımın bastırmak için omzunu ısırdım. Bağrının derinliklerinden gelen bir homurtu koyuverdi, ıstırapla zevk karışımı bir şeyler anlatan hırıltılı bir sesti bu....
Hayat bana hiç acımamıştı, artık ben de kimseye acımıyordum.
“MUHAMMED MUSTAFA (S.A.V.) ALLÂH’IN RESÛLÜ VE İNSANLARIN EFENDİSİDİR”
İmâm-ı Rabbânî (k.s.) Hazretleri buyurdular: Bütün insanların en faziletlisi olan Resûlullah (s.a.v.) Efendimizin fazileti hakkında rivâyet olunanların birkaçını yazarak, âhiretteki kurtuluşa vesile kılmak istedim. Ancak ben sözlerimle onu methediyor değilim, bilakis onun
Uyurken geldi Zavallı patroklus'un ruhu her şeyi benziyordu ona. güzel gözleri ,sesi ,boyu posu, gene o rubaları giymişti sırtına durdu akilleus'un başı ucunda dedi ki : "uyuyorsun demek Akhilleus beni unuttun gitti. umursadın Ben yaşarken şimdi umursamaz oldun. durma Çabuk gölde, gireyim Hades kapılarından, ruhlar var burada, göçmüşlerin belirtileri, girmem içeriye, uzağa sürerler beni, ırmağı geçip bir türlü karışamam aralarına, boşuna Donarım hadesin geniş kapılı evi önünde boşuna"
Balkondaki çamaşırlığa mandalla kollarımdan asılmışım da orada öylece unutulmuşum gibi... Ben kurudum artık topla beni Osman.
Kendime y e t e r l i bir çevremin yokluğu anlatılır gibi değildi: Çünkü bu yokluk, bugün de var, ancak beni yıldırmıyor, çabama engel olmuyor, içimi karartmıyor. Fizyoloji konusunda bilgisel yetersizliğim – o uğursuz idealizm – işte yaşamımda etkili yazgı, gereksiz ve çılgınca bir tutum bu, olumlu bir gelişme yok, giderilmesi, düzenlenmesi olanaksız bir durum. Ben, tüm yanlış girişimlerimi, büyük içgüdü sapmalarımı, yaşamımın ö d e v i n d e n saptıran alçakgönüllülüklerimi, örneğin bir dilbilimci oluşumu hep idealizmin suçu olarak açıklıyorum – neden bir hekim ya da gözlerimi açmama yarayan başka bir etken olmamışım?
