Bir zamanlar, -çünkü bana haftalar değil de seneler geçmiş gibi geliyor sanki- herkes gibi ben de bir insandım. Benim için de her günün, her saatin, her dakikanın bir anlamı ve tadı vardı. Genç ve zengin ruhum hayallerle doluydu. Yaşamın sert ve ince kumaşını, karmakarışık desenlerle işleyen ruhum, bunları sürekli akan bir şerit gibi gözümün önüne sıralamaktan zevk alırdı.
Sayfa 21
Ben bir insanım, bir bireyim - benim de annem ve babam, anılarım ve bir geçmişim var - ve siz beni bir sedyenin üzerinde o ameliyathaneye götürmeden önce de ben bı insandım!
Sayfa 172Kitabı okudu
Ben bir insandım
Gözlerini açtı, onu gördüğümden beri ilk kez konuştu. “Ben bir insandım abla.” dedi, son sözleri de bu oldu zaten, başka bir şey demedi
Sayfa 106Kitabı okudu
demek ki ben de yaşıyordum, canlıydım, kötücül ve ateşli hazları olan bir insandım.
Ben sadece kendimi tedavi etmek için yazıyorum, insan denilen yaratıkların arasında yaşama gücünü tekrar bulabilmek için. Daha doğrusu öyle sanıyorum. İnsanları pençesine almış, çöl hecinleri gibi hepimizin ağzını kan içinde bırakan "harese" den kurtulmak için yazıyorum ve zaman zaman kendimi şu sözü tekrarlarken yakalıyorum: "Ben bir insandım!"
Sayfa 115Kitabı okudu