Ben bu zamana kadar Emin Çölaşan'ın hiçbir köşeyazısını ya da kitabını okumamıştım. Bu kitabı da elime aldığımda sıkılacağımı ya da zaman kaybı olacağını düşünmüştüm, çünkü bir dönemin bir parçasını bir kişinin gözünden anlatacaktı.
Kitabı okumaya başladığımda korktuğumun gerçek olduğunu gördüm. Emin Bey duygusal bir döneminde bu kitabı kaleme alıyor. Bunu kendisi de dile getiriyor. Kitabın içeriğinde şöyle kıyaslamalar var çünkü: "... ona böyle davranıyor ben olsam yapar mı?" bu tarz kıyaslamalar biraz kontrolü kaybetme göstergesi benim için. Her şeyde Ertuğrul Özkök suçlu. Kendisine yaplan baskıdan söz ederken ya da karşı tarafın - bence de saçma olan - yazılarına yerverirken. Kendi yazılarının belirli kısımları kitapta var. (kitabı okumadan önce yazıları okuyun diye de bir uyarı yoktu kitapta). O döneme ait karşıt görüşleri de okumak daha objektif fikirler oluşturabilir kafanızda.
Ancak bu eleştirilerimin çoğunlukla uslup kaynaklı olduğunu söylemeliyim. Bu dönemden bakınca, yazarın haklı olduğu çok nokta göze çarpıyor. Bağımsız denilen yazarlara yapılan baskı, medya patronlarının başka alanlarda da iş yapması yüzünden iktidara gebe kalmaları, o günün muhalif görünenlerin bugün güç merkezi değişince nasıl yer değiştirdiklerini görüyoruz.
Serenad
Öncelikle kitap hakkında genel bilgiler verip sonrasında spoiler sayılabilecek içeriğinden söz edebilirim. Eğer spoiler almak istemiyorsanız sonuna kadar okumamanızı tavsiye ederim. İlk incelemem olacağı için bir hatam olursa şimdiden affola. O halde başlıyorum. Kitabı okurken hiç bitmesin istedim. Çok güzel şeyler anlattığı için değildi tabii ki,
Benim için ilklerin kitabı oldu bu kitap. İlk defa bir polisiye roman okudum ve ilk defa Ahmet Ümit kitabı okudum. Açıkçası güzel bir kitaptı.
Öncelikle şunu söylemem gerekir. Maalesef çocukluğumdan beri sevdiklerimi hep uzaktan sevmek zorunda kaldım. Hayatın gailesi işte sürekli birşeyler oldu ve ben sürekli sevdiklerimden ayrı kaldım. Sanırım
Herkese selaaaam Her kitabın insan hayatında özellikle belli bir döneme denk geldiğine inanıyorum. Simyacı da hayatıma çok önemli bir süreçte girdi. Yeni mezun, sınava girmiş ama istediğini elde edememiş biri olarak kitabı okurken bir süre sonra kendimle konuşup benim kişisel menkıbenim ne? Ne istiyorum? Evren'in dilini anlayabiliyor muyum?
Gübreli Topraklar Üzerinde
Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Muzaffer İzgü, Kamuran Şipal…..veya Ferdi Tayfur, Müslüm Gürses, Şener Şen, Hakkı Bulut, Haluk Levent, Yaşar ….. Bu kadar başarılı, ünlü kişiler yetiştiren bir coğrafya düşünün.
Nasıl ki topraktan verim almak, ürün yetiştirmek için gübreye ihtiyaç varsa, insanlar için de gübreye ihtiyaç vardır. Yaratıcı olan insanın yani sanatçının gübresi de yokluk, acı, açlık, adaletsizlik, kavga, yarış, farklı kültürler, değişik insanlar tanıma.. Bir coğrafya düşünün, kültüründe toprak var, Arap, Kürt, Türk, Ermeni.. değişik milletlerden insanlar var, sıcak var, Rakı var yeri gelince de kavga var. Babasının doğum günü için, kucağındaki bebeği ile sigara dumanının içinde, alkollü mekanda gece yarısına kadar eğlenenleri bizzat gördüm. Kitaptan tam anlamıyla zevk alabilmek için bu bölgenin kültürünü kısmen de olsa anlamak lazım diye düşünüyorum.
Niye böyle girizgah yaptığıma gelince bazı yorumlarda Orhan Kemal’in yarattığı karakterleri gerçek dışı, aşırı bulanlar var. Ama benzerleri gerçekten yaşamış ve yaşıyor. Elbette kötü olan saf kötü değil onun da vicdanı var ama hayatta kalabilmek için gözünü açmak mecburiyetinde.
Kitabın konusuna gelirsek Sivas’ın bir köyünden Çukurova’ya doğru yola çıkan üç arkadaş, İflahsızın Yusuf, Köse Hasan ve Pehlivan Ali’nin iş bulma, eve ekmek götürme adına başından geçenler anlatılıyor. Kitabı okurken siz de onlarla birlikte fabrikada çalışıyorsunuz, tarlada sıcaktan terliyorsunuz, patoz makinesinden çıkan tozlarla kaşınıyorsunuz.
Ben çok gerçekçi ve güzel buldum, tavsiye ederim.
Hayatımızda bazen bize yön vermesi için bir olaya veya bir kişiye ihtiyaç duyarız. Kitaptaki öğrenciler için bu kişi Bay Keating, belki bizim içinse bu kitaptır.
Öncelikle söylemem gerekiyor ki, ben böyle bir beklentiyle başlamamıştım. Kitabın genel akışında çok çok güzel düşünceler var. Bay Keating'in derslerde söylediği şeyler,
